1. سجادی، حمید (1398). شناسایی و تحلیل مؤلفههای تابآوری جامعه ایران در مقابل با اپیدمی کووید 19. دوفصلنامه علمی مطالعات قدرت نرم، 9(2)، 91-117.
- گویا، محمدمهدی (1390). برنامه ملّی عملیات پاسخ به بیماریهای واگیر در بلایا و فوریتها. معاونت بهداشت- مرکز مدیریت بیماریهای واگیر، تهران: راز نهان.
- صادقی، نرگس؛ آذربایجانی، علیرضا؛ عزیزخانی، فاطمه؛ کاویانی، زهرا؛ حجتی، علی (1399). ارزیابی ابعاد اقتصادی کلان شیوع ویروس کرونا. معاونتهای پژوهشهای اقتصادی، تهران: دفتر مطالعات اجتماعی. .
- نیکپور، عامر؛ لطفی، صدیقه؛ یاراحمدی، منصوره (1400). ارزیابی میزان تابآوری شهر نورآباد ممسنی در برابر سوانح طبیعی (زلزله). دوفصلنامه علمی پژوهشی مدیریت بحران، 19، 57-71.
- بسطامینیا، امیر؛ رضائی، محمدرضا؛ سرائی، محمدحسین (1397). تبیین و تحلیل تابآوری برای مقابله با سوانح طبیعی. فصلنامه دانش پیشگیری و مدیریت بحران، 8(3)، 209-224.
6 بشیری، سعید؛ بیات، بهرام؛ جمشیدی، شروین؛ صالحزاده، رضا (1400). سیر تکوین و تحول الگوهای مفهومی تابآوری در مدیریت بحران جوامع. فصلنامه علمی امنیت ملی، 11(39)، 259-288.
- مطهری، زینبالسادات؛ رفیعیان، مجتبی (1395). تبیین مدلی بهمنظور ارتقاء مدیریت خطر بحران با رویکرد اجتماعمحور، نمونه موردی: یکی از اجتماعات محلی تهران. فصلنامه معماری و شهرسازی آرمانشهر، 9(17)، 401-389.
- قربانی، مهدی؛ عوضپور، لیلا؛ سیرمیراد، مرضیه، (1396). تحلیل سرمایه اجتماعی بهرهبرداران مرتع در راستای مدیریت اجتماعمحور سرزمین (منطقه مورد مطالعه: شهرستان ریگان، استان کرمان). نشریه علمی پژوهشی مرتع، 11(4)، 445-436.
- صالحی نودز، اسما؛ یعقوبی، نورمحمد؛ کیخا، عالمه (1400). طراحی الگوی مدیریت بحران اجتماعمحور با استفاده از رویکرد فراترکیب. فصلنامه مطالعات مدیریت دولتی ایران، 4(2)، 71-102.
- سند راهبردی ملی مدیریت بحران (1400). سازمان مدیریت بحران کشور، پژوهشکده سوانح طبیعی.
- رمضانزاده لسبوئی، مهدی (1395). مبانی و مفاهیم تابآوری شهری (مدلها و الگوها). مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران.
- محمدی، اکبر؛ آشوری، کسری؛ رباطی، محمد بشیر (1396). تببین و ارزیابی مؤلفههای تابآوری نهادی و اجتماعی در سکونتگاههای خودانگیخته شهری. فصلنامه علمی- پژوهشی مطالعات شهری، 22، 75-88.
- ملکی، سعید؛ امنپور، سعید؛ شجاعیان، علی؛ رضوی، معصومه (1399). بررسی و سنجش میزان تابآوری در ابعاد کالبدی و اجتماعی در برابر زلزله (مطالعه موردی شهر ایذه). مطالعات ساختار و کارکرد شهری، 7(22)، 81-111.
- محمودی سفید کوهی، عقیل؛ رسولی، سید حسن (1396). سنجش و ارزیابی کاهش خطرات زلزله با تأکید بر تابآوری شهری. فصلنامه پژوهشهای نوین علوم جغرافیایی، معماری و شهرسازی، 1(10)، 227-263.
- دلشاد، مهدیه؛ طبیبیان، منوچهر؛ حبیبی، سید محسن (1400). واکاوی مفهوم تابآوری فضایی- کالبدی در برابر زلزله، معرفی و اولویتبندی مهمترین معیارهای آن با استفاده از مدل Fuzzy-AHP، مورد مطالعاتی: بافت مرکزی شهر رشت. معماری و شهرسازی آرمانشهر، 36، 203-224.
- احمدزاده کرمانی، حمید؛ امینزاده گوهرریزی، بهرام (1399). ارزیابی ابعاد تابآوری شهری با استفاده از روش میانگین مجموع فواصل از حد بهینه. هویت شهر، 41(14). 33-115.
- بهرامی، سیروان؛ سرور، رحیم؛ اسدیان، فریده (1396). تحلیلی بر وضعیت تابآوری محلات شهر سنندج (مطالعه موردی: محلات سرتپوله، شالمان و حاجیآباد). مطالعات محیطی هفت حصار، 22(6)، 45-62.
- ابدالی، سعقوب؛ امینی، میلاد؛ پوراحمد، احمد؛ خندان، اسحاق (1398). بررسی و مقایسه تابآوری اجتماعات ازپیشایجادشده و اجتماعات برنامهریزیشده بهمنظور کاهش اثرات سوانح طبیعی (زلزله) مطالعه موردی: شهر نورآباد و مسکن مهر شهر نورآباد. فصلنامه علمی- پژوهشی اطلاعات جغرافیایی، 28(110)، 147-161.
- حسنزاده، توکل ؛ زندمقدم، محمدرضا؛ کرکهآبادی، زینب (1398). ارزیابی میزان تابآوری بافتهای فرسوده در مقابل مخاطرات طبیعی مطالعه موردی: بافت فرسوده شهر سمنان. فصلنامه شهر پایدار، 2(4)، 83-99.
- صادقی، علیرضا (1397). تحلیل فضایی تابآوری کالبدی بافتهای فرسوده شهری با رویکرد مدیریت بحران (مطالعه موردی: منطقه 10 شهر تهران). پایاننامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران.
- رضایی، محمدرضا (1389). تبیین تابآوری اجتماعات شهری بهمنظور کاهش اثرات سوانح طبیعی (زلزله)؛ مطالعه موردی: کلانشهر تهران. رساله دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس.
- مرادزاده، عبدالباسط؛ قاسمی، محمد؛ سالارزهی، حبیبالله؛ یعقوبی، نورمحمد؛ بذرافشان، جواد (1397). توانمندسازی اجتماعمحور: ارزیابی ظرفیت سرمایه اجتماعی ذینفعان محلی. مدیریت سرمایه اجتماعی، 5(4)، 503-522.
- رفیعیان، مجتبی؛ خدائی، زهرا؛ داداشپور، هاشم (1393). ظرفیتسازی اجتماعات محلی بهمثابه رویکردی در توانمندسازی نهادهای اجتماعی. جامعهشناسی نهادهای اجتماعی، 1(2)، 133-160.
- امیری، علی؛ زارعی، حسین؛ مسعودی راد، ماندانا؛ حاتمینژاد، حسین (1401). شناسایی مؤلفههای اثرگذار بر افزایش میزان تابآوری اقتصادی و اجتماعی شهری در مواجهه با بحران زلزله مطالعه موردی: شهرستان بروجرد. فصلنامه علمی- پژوهشی آمایش محیط، 57، 189-211.
- مصدق راد، علی محمد؛ کریمی، فرشته؛ عزتی، فرحناز (1399). تابآوری نظام سلامت: یک مرور مفهومی. فصلنامه تحقیقات نظام سلامت حکیم، 23(4)، 463-486.
- حیدری ساربان، وکیل (1398). مطالعه و تحلیل عوامل بهبود تابآوری روستاییان پیرامون بحران زلزله (مطالعه موردی: دهستان از و مدل شمالی، شهرستان ورزقان). فصلنامه علمی- پژوهشی جغرافیا (برنامهریزی منطقهای)، 9(3)، 703-717.
- رضایی، محمدرضا؛ سرائی، محمدحسین؛ بسطامینیا، امیر (1395). تبیین و تحلیل مفهوم «تابآوری» و شاخصها و چارچوبهای آن در سوانح طبیعی. فصلنامه دانش پیشگیری و مدیریت بحران. 6(1)، 32-46.
منابع لاتین
- Shi, L., Gao, D., Wang, X., Lin, J., Chen, D., Hi, T., Xia, Y., & Wang, D. (2023). Community resilience enhances epidemic prevention: Moderating role of residents’ participation in community-based epidemic prevention. International Journal of Disaster Risk Reduction, 97, 1-17.
- Aghababaei, M., & Koliou, M. (2022). An agent-based modeling approach for community resilience assessment accounting for system interdependencies: Application on education system. Engineering Structures, 255, 1-13
- Rose, A. (2004). Defining and measuring economic resilience to disasters. Disaster Prevention and Management, 13(9), 307-314.
- Norris, F. H., Stevens, S. P., Pfefferbaum, B., Wyche, K. F., & Pfefferbaum, R. L. (2008). Community resilience as a metaphor, theory, set of capacities, and strategy for disaster readiness. American Journal of Community Psychology 41(1-2), 127-150.
- Boley, B. B., McGehee, N. G., Perdue, R. R., & Long, P. (2014). Empowerment and resident attitudes toward tourism: Strengthening the theoretical foundation through a Weberian lens. Annals of Tourism Research, 49, 33-50.
- Strzelecka, M., Boley, B. B., & Woosnam, K., K. (2017), Place attachment and empowerment: Do residents need to be attached to be empowered? Annals of Tourism Research, 66, 61-73.
- Dangi, T. B., & Jamal. T. (2016). An Integrated Approach to “Sustainable Community Based Tourism”. Sustainability, 8(5), 1-32.
- Elkady, S., Hernantes, J., & Labaka, L. (2023). Towards a resilient community: A decision support framework for prioritizing stakeholders’ interaction areas. Reliability Engineering & System Safety, 237, 1-15. 41. Islam, M. R. (2023). Community Resilience Initiatives Among River Erosion Affected People in Bangladesh. Disaster, Displacement and Resilient Livelihoods: Perspectives from South Asia.
- Carmen, E., Fazey, I., Ross, H., Bedinger, M., Smith, F. M., Prager, K., McClymont, K., & Morrison, D. (2022). Building community resilience in a context of climate change: The role of social capital. Springer, 51, 1371-1387.
- Wei, L., & Zhaoyang, S. (2020). Review of studies on the resilience of urban critical infrastructure networks. Reliability Engineering and System Safety, 193.
- Scherzer, S., Lujala, P., & Ketil Rød, J. (2019). A community resilience index for Norway: An adaptation of the Baseline Resilience Indicators for Communities (BRIC). International Journal of Disaster Risk Reduction, 36, 1-17.
- Pandey, C. L. (2019). Making communities disaster resilient: Challenges and prospects for community engagement in Nepal. An International Journal Disaster Prevention and Management, 28(1), 106-118.
- Saja, A. M. A., Teo, M., Goonetilleke, A., Ziyath, A. M. (2018). An inclusive and adaptive framework for measuring social resilience to disasters. International Journal of Disaster Risk Reduction, 28, 862-873.
- Yun-cai, W., Jia-ke, Sh., Wei-ning, X., & Jie-Qiong, W. (2018). Identifying characteristics of resilient urban communities through a case study method. Journal of Urban Management, 7, 141-15.
- Sarker, Md. N. I., Wu, M., Monirul Alam, G. M., & Shouse, R. C. (2020). Life in riverine islands in Bangladesh: Local adaptation strategies of climate vulnerable riverine island dwellers for livelihood resilience. Land Use Policy, 94, 1-7.
- Azad, M. A. K., Salim Uddin, M., Zaman, S., Ashraf, M. A. (2020). Community-based Disaster Management and Its Salient Features: A Policy Approach to People-centred Risk Reduction in Bangladesh. Asia-Pacific Journal of Rural Development, 29(2), 1-26.
- Ali, M. S. S., Arsyad, M., Kamaluddin, A., Busthanul, N., Dirpan, A. (2019). Community Based Disaster Management: Indonesian Experience. 1st International Conference on Global Issue for Infrastructure, Environment & Socio-Economic Development, Makassar, Indonesia.
- Liu, Y., Yin, K., Chen, L., Wang, W., & Liu, Y. (2016). A community-based disaster risk reduction system in Wanzhou, China. International Journal of Disaster Risk Reduction, 16, 1-21.
- Nareth, M. Ch. (2016). Disaster Management in Cambodia: Community-Based Disaster Risk Management in the Case of Drought in Aoral District. Master of Arts of (Asia-Pacific Studies) Major Field/Faculty/University, Thammasat University.
- Kwok, A. H., Doyle, E. E. H., Becke, J., Johnston, D., & Paton, D. (2016). What is ‘social resilience’? Perspectives of disaster researchers, emergency management practitioners, and policymakers in New Zealand. International Journal of Disaster Risk Reduction, 19, 197-211.
- Tracey, Sh. (2015). Organizational Resilience Indicators Based on a Salutogenic Orientation. A thesis submitted to the Telfer School of Management in conformity with the requirements for the degree of Master of Science in Health Systems, University of Ottawa.
- Jukrkorn, N., Sachdev, H., & Panya, O. (2014). Community-based flood risk management: lessons learned from the 2011 flood in central Thailand. WIT Transactions on Ecology and The Environment, 184, 75-86.
|