تبیین روش‌شناسی پژوهش استنتاجی ضرورت عقلی در فلسفه تعلیم‌وتربیت اسلامی

قرآن کریم.

اعرافی، علی‌رضا (۱۳۷۶)، درآمدی بر تعلیم‌وتربیت اسلامی: اهداف تربیت از دیدگاه اسلام، تهران: سمت.

الشیرازی، صدرالدین محمد (۱۹۸۱)، الحکمه المتعالیه فی الاسفار الاربعه العقلیه، ج ۳، بیروت: دار احیاء التراث.

باقری، خسرو (۱۳۸۹)، رویکردها و روش‌های پژوهش در فلسفه تعلیم‌وتربیت، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.

باقری، خسرو (۱۳۸۹)، درآمدی بر فلسفه تعلیم‌وتربیت جمهوری اسلامی ایران، ج 1، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.

بهشتی، سعید (۱۳۸۶)، زمینه‌ای برای بازشناسی و نقادی فلسفه تعلیم‌وتربیت در جهان غرب، تهران: اطلاعات.

بهشتی، سعید (۱۳۸۹)، تأملات فلسفی در تعلیم‌وتربیت، تهران: سازمان تبلیغات اسلامی.

جوادی، محسن (۱۳۷۵)، مسئله باید و هست (بحثی در رابطه با ارزش و واقع)، قم: دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، مرکز انتشارات.

حافظ‌نیا، محمد‌رضا (۱۳۸۸)، مقدمه‌ای بر روش پژوهش در علوم انسانی، چ ۱۶، تهران: سمت.

حائری یزدی، مهدی (۱۳۶۱)، کاوش‌های عقل عملی: فلسفه اخلاق، تهران: وزارت فرهنگ و آموزش عالی، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، انجمن اسلامی حکمت و فلسفه ایران.

حائری یزدی، مهدی (۱۳۶۰)، کاوش‌های عقل نظری، تهران: شرکت سهامی انتشار.

رضایی، مهدی (۱۳۹۴)، تبیین اندیشه‌های صدرالمتألهین شیرازی در حوزه روان‌شناسی فلسفی و استنتاج مدلول‌های تربیتی آن، (رساله دکتری)، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره).

رضایی، مهدی (۱۳۹۱)، چیستی‌شناسی روش پژوهش در فلسفه تعلیم‌وتربیت اسلامی، پژوهش در مسائل تعلیم‌وتربیت اسلامی، شماره ۱۵:۲۹.

ریچارد پاپکین و آروم استرول (۱۳۷۵)، کلیات فلسفه، ترجمه مجتبوی، تهران: حکمت.

طباطبایی، محمدحسین (1360)، بدایه الحکمه، ج ۱، قم: مؤسسه نشر اسلامی.

گروهی از نویسندگان؛ زیر نظر محمدتقی مصباح یزدی (۱۳۹۰)، فلسفه تعلیم‌و‌تربیت اسلامی، تهران: انتشارات مدرسه.

مصباح یزدی، محمدتقی (۱۳۸۴)، نقد و بررسی مکاتب اخلاقی، پژوهش و نگارش، احمدحسین شریفی، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره).

علم‌الهدی، جمیله (1388)، نظریه اسلامی تعلیم‌وتربیت، تهران: امام صادق(ع).