تعداد نشریات | 39 |
تعداد شمارهها | 1,169 |
تعداد مقالات | 8,426 |
تعداد مشاهده مقاله | 6,295,163 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 3,543,989 |
گذار به نظام بینالملل پساآمریکایی و تحول در روابط راهبردی آمریکا با متحدان خاورمیانهای (مطالعه موردی ترکیه) | ||
مطالعات راهبردی آمریکا | ||
دوره 1، شماره 1، خرداد 1400، صفحه 75-96 اصل مقاله (1.16 M) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.27834743/ASS.2018.1034 | ||
نویسنده | ||
ولی گل محمدی* | ||
استادیار، گروه روابط بینالملل، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران | ||
تاریخ دریافت: 29 مرداد 1400، تاریخ بازنگری: 17 شهریور 1400، تاریخ پذیرش: 26 آبان 1400 | ||
چکیده | ||
به موازات تحول در محیط بینالمللی، ژئوپلیتیک خاورمیانه نیز در حال گذار از یک نظم آمریکایی پساجنگ سرد به یک بینظمی پساآمریکایی است. وضعیتی که قدرتهای منطقهای و فرامنطقهای را به نقشآفرینی فعال در سیاست در حال تغییر منطقه ترغیب کرده است. در این فاصله، ظهور یک نظم چندقطبی در سطح جهانی، روسیه و تا حدودی چین را وارد بازی بزرگ خاورمیانه کرده است که بیش از پیش وضعیت منطقه را پیچیدهتر کرده و همۀ اینها به این معنی است که معادلات خاورمیانه دیگر بر اساس یکجانبهگرایی آمریکا تعیین و تکلیف نمیشود. تحولات بعد از انقلابهای عربی نشان میدهد که عصر آمریکایی در خاورمیانه به پایان رسیده است و دولتهای منطقه با افول نفوذ منطقهای آمریکا، دیگر به آن بهعنوان تأمینکننده نظم و امنیت نگاه نمیکنند. در چنین وضعیتی هر یک از قدرتهای منطقهای با بازتعریف نقش و جایگاه راهبردی خود در خاورمیانه، که زمانی بر اساس الگوی دوستی و دشمنی با واشنگتن تنظیم میشد، به دنبال شکلدهی به نظم ژئوپلیتیکی منطقه بر اساس منافع و ابتکارات راهبردی خودشان هستند. مهمترین خروجی چنین وضعیتی تحول در روابط آمریکا با متحدان راهبردی خود در خاورمیانه است که اولویتها و منافع خود را دیگر بر اساس ترجیحات راهبردی ایالات متحده تنظیم نمیکنند. این مقاله تلاش میکند تا ارتباط معناداری میان تحولات ساختاری در نظام بینالملل و تحول در روابط راهبردی آمریکا و ترکیه ایجاد کند. مقاله این ایده اصلی را به آزمون گذاشته که افول هژمونی آمریکا در محیط پیرامونی ترکیه، موجب تغییر در نقش منطقهای ترکیه شده و باعث گردیده تا ترکیه پیگیر راهبردهای مستقل از متحدان غربی برای بازتعریف جایگاه خود بهعنوان یک قدرت منطقهای نظمساز، بهنحویکه پیشرانهای گذار به نظم پساآمریکایی در خاورمیانه را تقویت میکند، باشد. | ||
کلیدواژهها | ||
آمریکا؛ ترکیه؛ ژئوپلیتیک خاورمیانه؛ نظام بینالملل؛ اتحاد فراآتلانتیکی | ||
اصل مقاله | ||
سریعالقلم، محمود (1395)، «نظام بینالملل و ژئوپلیتیک جدید خاورمیانه»، پژوهشنامه علوم سیاسی، سال دوازدهم، شماره اول، زمستان 1395، 139-101. گلمحمدی، ولی (1398)، ادراک رهبران و سیاست خارجی ترکیه، تهران: انتشارات دانشگاه عالی دفاع ملی و تحقیقات راهبردی. گل محمدی, ولی (1398)، «برخورد نقشها در خاورمیانه و تنش در روابط آمریکا و ترکیه»، فصلنامه مطالعات راهبردی, 22 (85)، 133-107. گلمحمدی، ولی (1400)، در جستجوی استقلال استراتژیک؛ سیاست خارجی ترکیه در عصر گذار نظام بینالملل، تهران: انتشارات موسسه ابرار معاصر تهران. گل محمدی، ولی، سجادپور، سید محمدکاظم و دیگران (1395)، «اردوغانیسم و فهم سیاست خاورمیانهای ترکیه»، فصلنامه مطالعات راهبردی، سال نوزدهم، شماره سوم، پاییز 1395، صص. 92-69. موسوی شفایی، مسعود؛ منفرد، قاسم (1398)، «نئوجکسونیسم؛ الگوی سیاست خارجی امریکا در دوران دونالد ترامپ»، فصلنامه بینالمللی ژئوپلیتیک, 15(53)، 179-146. لاتین Alemdar, Ahmet. (2020), “Rus Paralı Asker Grubu Wagner Tarhuna’dan Geri Çekildi”, Defence Turk, July 22. Altunisik, Meliha and Lenore G. Martin (2011), Making Sense of Turkish Foreign Policy in the Middle East under AKP. Turkish Studies. 12 (December): 569-587. Aybet, Gulnur. (2018), Turkish-US relations: Waking up to the grave reality of unrealistic expectations, Daily Sabah, published, 28.07.2018. Barkey, J. Henry. (2016), Erdogan‘s Foreign Policy Is in Ruins, Foreign Policy, February 4. Barnett, Michael and Emmanuel Adler, eds. (1998), Security Communities, Cambridge: Cambridge Univeristy Press. Boyle, Michael J. (2016), The Coming Illiberal Order, Survival, 58, no. 2: 35–66. Cook, Steven. (2018), Neither Friend nor Foe the Future of U.S.-Turkey Relations, Council on Foreign Relations Special Report No. 82 November 2018. Cooper, Andrew F. Bessma Momani, and Asif B. Farooq, 2014, The United States and Bahrain: Interpreting the Differentiated U.S. Responses to the Arab Spring, Digest of Middle East Studies, 23, no. 2 (1 September 2014): 360–84. Darwich, May. (2018), Great and Regional Powers in the Middle East: The Evolution of Role Conceptions, The Project on Middle East Political Science (POMEPS), No.34 March, 2019. Davutoğlu, Ahmet. (2012), “Türkiye Merkez Ülke Olmalı” Turkey Should be a Pivotal/Central Country]. Radikal, September, 26. Defense News. (2018), “Turkey Goes European for Indigenous Air Defense System,” January 8. Erdoğan, Recep Tayyip. (2012), “Erdoğan, AB dönem Başkanı Danimarka`nın Ankara Büyükelçisi Hoppe`yı kabul etti”. AKP Official Web-site. Baskani-danimarkanin-ankara-buyukelcisi-hoppeyi-kabul-etti/3992 (accessed, 27.09.2011). Goldberg, Jeffrey. (2016), “The Obama Doctrine,” The Atlantic, April 2016. Haass, Richard N. (2018), The West Must Face Reality in Turkey, Project Syndicate, August 15, 2018. Haugom, Lars. (2019), Turkish foreign policy under Erdogan: A change in international orientation? Comparative Strategy, 38:3, 206-223. Ikenberry, G. John. (2018), The end of liberal international order? International Affairs, Volume 94, Issue 1: 7–23. Kamrava, Mehran. (2018). Hierarchy and Instability in the Middle East Regional Order, International Studies Journal (ISJ) / Vol. 14 / No. 4 / Spring 2018 / pp.1-35. Mearsheimer, John J. (2019), Bound to Fail: The Rise and Fall of the Liberal International Order, International Security, Vol. 43, No. 4 (Spring 2019):7–50. Oğuzlu, H. Tarık. (2018) “Turkish Foreign Policy in a Changing World Order,” AllAzimuth 0, no. 0 (2018): 1-13. Oniş, Ziya and Şuhnaz Yılmaz. (2016), Turkey and Russia in a Shifting Global Order: Cooperation, conflict and asymmetric interdependence in a turbulent region, Third World Quarterly, 37, no. 1: 71–95. Posen, Barry R. (2018), The Rise of Illiberal Hegemony. Foreign Affairs, February 2018. Ryan, Curtis R. (2019), Shifting Alliances and Shifting Theories in the Middle East, in Shifting Global Politics and the Middle East, Project on Middle East Political Science (POMEPS) Studies 34: 6-14. Singh, Michael and James Jeffrey. (2018), The U.S. Alliance With Turkey Is Worth Preserving, Foreign Policy, March 19, 2018. Valbjørn, Morten. (2019). Global/Regional IR and changes in global/regional structures of Middle East international relations, The Project on Middle East Political Science (POMEPS), No.34 March, 2019. Yeşiltaş, Murat. (2020), The Rise of Turkey’s ‘Military Activism’: The Causes, Context and Strategic Implications, SETA Publications, No. 69. 288-333 | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 686 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 380 |