آمار
| تعداد نشریات | 36 |
| تعداد شماره‌ها | 1,192 |
| تعداد مقالات | 8,579 |
| تعداد مشاهده مقاله | 6,988,687 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 4,032,530 |
الزامات سیاست خارجی ایران در جهان پساغربی؛ از تنهایی راهبردی تا استقلال استراتژیک | ||
| مطالعات راهبردی آمریکا | ||
| دوره 2، شماره 1 - شماره پیاپی 5، خرداد 1401، صفحه 73-98 اصل مقاله (942.97 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.27834743/ASS.2201.1068 | ||
| نویسندگان | ||
| ولی گل محمدی* 1؛ حمیدرضا کریمی2 | ||
| 1نویسنده مسئول: استادیار، گروه روابط بین الملل، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران | ||
| 2دکتری روابط بین الملل، دانشگاه تربیت مدرس، تهران ، ایران | ||
| تاریخ دریافت: 11 دی 1400، تاریخ بازنگری: 19 بهمن 1400، تاریخ پذیرش: 24 اردیبهشت 1401 | ||
| چکیده | ||
| پژوهش حاضر به دنبال ترسیم الزامات روابط راهبردی جمهوری اسلامی ایران و گزینههای شراکت راهبردی آن با بلوکهای مختلف قدرت در یک نظام بین‌الملل پساغربی است. در شرایط گذار نظام بین‌الملل، رویکرد کلان سیاست خارجی و گزینههای شراکت راهبردی ایران چه الزاماتی را باید مدنظر داشته باشد؟ به‌دلیل موقعیت منحصربه‌فرد ژئواستراتژیک در کانون معادلات محیط پیرامونی، ایران به‌طور اساسی از روند بازتوزیع قدرت و ثروت در نظام بین‌الملل متأثر شده است. قدرت‌های نوظهوری همچون ایران که زمانی به‌دلیل سلطه مادی و گفتمانی یک نظم غربی از معادلات نظام بین‌الملل به حاشیه رانده شده بودند، اکنون فرصتی بی‌سابقه به دست آورده‌اند تا با هم‌افزایی قدرت با بازیگران تجدیدنظرطلب نظم غالب را به چالش بکشند و خود را در محوریت دستورکارهای سیاست در حال تغییر بینالمللی و منطقهای قرار دهند. باوجوداین، شراکت راهبردی قدرت‌های نوظهور در وضعیت گذار نظام بین‌الملل اغلب محدود به همین وضعیت ناپایدار گذار است و با استقرار نظمی دیگر، بسترهایی که به اتحاد راهبردی آنها شکل می‌دهد متحول می‌شود و بسترهای جدید ضرورتاً سازوکارهای همکاری و شراکت دوران گذار در حوزه‌های امنیتی-راهبردی را بازتولید نمی‌کند. در چارچوب چنین فهمی، «تنهایی استراتژیک» را نباید لازمه استقلال استراتژیک یا پیششرط آن تلقی کنیم. در شرایط گذار نظام بین‌الملل که مشخصه اصلی آن بازتوزیع قدرت، ثروت و بازنویسی قواعد بینالمللی است، تنهایی استراتژیک نه یک مزیت نسبی بلکه یک تهدید بالقوه علیه منافع راهبردی ایران است. «تنوعبخشی به رویکردهای ژئوپلیتیکی سیاست خارجی»، «چندجانبه‌گرایی» از طریق «متوازنسازی روابط با آسیا و اروپا»، «ائتلاف‌سازی بر مبنای مسائل نوظهور» و... از الزامات کلیدی نقش‌آفرینی فعال و مستقل جمهوری اسلامی ایران در نظام بین‌الملل پساغربی است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| جهان پساغربی؛ شراکت راهبردی؛ استقلال استراتژیک؛ سیاست خارجی؛ ج.ا.ایران | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Iran's Foreign Policy Requirements in the Post -Western World; From Strategic Loneliness to Strategic Independence | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Wali Gol Mohammadi1؛ Hamid Reza Karimi2 | ||
| 1Corresponding Author, Assistant Professor, Department of International Relations, Tarbiat Modarres University, Tehran, Iran Jalal AleAhmad, Nasr, Tehran, Iran. P.O.Box: 14115-111 | ||
| 2Ph.D. in International Relations, Tarbiat Modarres University, Tehran, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| The present study seeks to draw the requirements of the strategic relations of the Islamic Republic of Iran and its strategic partnership options with various blocks of power in a post -Western international system. Under the transition of the International System, what requirements should the macro -foreign policy approach and Iran's strategic partnership options have to consider? Due to the unique geostrategic position at the peripheral environmental equations, Iran has fundamentally affected the process of redistribution of power and wealth in the international system. Emerging powers such as Iran, once marginalized by the material and discourse of a Western order from the equations of the international system, were marginalized. They now have an unprecedented opportunity to challenge the dominant order with revisionists and to focus on international and regional change policy agenda. However, the strategic partnership of emerging powers in the transition of the international system is often limited to this unstable transition, and with another order, the contexts that form their strategic unity are transformed, and the new contexts necessarily cooperate and the transitional partnership in the strategic security areas is not reproduced. In the context of such an understanding, 'strategic loneliness' should not be considered as a prerequisite or prerequisite. Under the transition of the international system, which is the main characteristic of the redistribution of power, wealth and rewriting of international rules, strategic loneliness is not a relative advantage but a potential threat to Iran's strategic interests. “Diversity to Geopolitical Approach Foreign Policy”, “Multi-functionalism” through “Balance of Relations with Asia and Europe”, “Coalition Based on emerging issues” and ... are key requirements of the Islamic Republic of Iran's active and independent role in the Post -Western International System. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Post -Western World, Strategic Partnership, Strategic Independence, Foreign Policy, Iran | ||
| مراجع | ||
|
منابع فارسی:
آدمی، علی (1389). راهبرد نگاه به شرق در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران: دیدگاهها، زمینهها و فرصتها. فصلنامه مطالعات سیاسی، 2(7)، شماره صفحات.
ای. لیک، دیوی و پاتریک ام. مورگان (1395). نظمهای منطقهای: امنیت‌سازی در جهان نوین (ترجمه سید جلال دهقانی فیروزآبادی). تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
بحرانی، مرتضی؛ حسینی، سید مالک و محمود ملکی (1391). فرصتهای ایران برای تبدیل به قدرت برتر منطقهای. پژوهش‌های سیاسی جهان اسلام، شماره 2، شماره صفحات.
دهقانی فیروزآبادی، سید جلال (1386). ضرورت و الزامات منطقه‌گرایی در تحقق برتری منطقهای جمهوری اسلامی ایران. نگرش راهبردی، شماره 87، شماره صفحات.
یزدان‌فام، محمود (1396). بایسته‌های قدرت منطقهای ایران؛ نگاهی به زوال و پایایی قدرت. دیده‌بان امنیت ملی، شماره 70، شماره صفحات.
منابع انگلیسی:
Caffarena, A. (2017). Diversity Management in World Politics. Reformist China and the Future of the (Liberal) Order. The International Spectator, 52(3), 1-17.
Conduit, D., & Akbarzadeh, S. (2019). Great power-middle power dynamics: the case of China and Iran. Journal of Contemporary China, 28(117), 468-481.
Creutz, K., Iso-Markku, T., Raik, K., & Tiilikainen, T. (2019). The changing global order and its implications for the EU. Valtioneuvoston kanslia.
Efstathopoulos, C. (2018). Middle Powers and the Behavioural Model. Global Society, 32(1), 47-69.
Haass, R. (2019). How a World Order Ends: And What Comes in Its Wake. Foreign Aff. 98,6.
Hill, F., & Taspinar, O. (2016). Turkey and Russia: axis of the excluded?. Survival, 48(1), 81-92.
IKenberry, G. John. (2002). America's Imperial Ambition. Foreign Affairs, vol. 81, no. 5, 49-60.
Ikenberry, G. John. (2011). The future of the liberal world order: internationalism after America. Foreign affairs, ???, 56-68.
IKenberry, G. John. (2018). The end of liberal international order?. International Affairs, 94(1), 7–23.
Jordaan, E. (2017). The emerging middle power concept: Time to say goodbye?. South African Journal of International Affairs, 24(3), 395-412.
Kamrava, M. (2018). Multipolarity and instability in the Middle East. Orbis, 62(4), 598-616.
Lee, S. J., Chun, C., Suh, H., & Thomsen, P. (2015). Middle power in action the evolving nature of diplomacy in the age of multilateralism. MPDI Special Report, ???, ???.
Mearsheimer.J. John. (2019). Bound to Fail: The Rise and Fall of the Liberal International Order. International Security, Vol. 43, No. 4, ???.
Mukherjee, Rohan. (2020). Chaos as opportunity: the United States and world order in India’s grand strategy. Contemporary Politics, 26(4), 420-442.
Nolte, D. (2010). How to compare regional powers: analytical concepts and research topics. Review of international studies, 36(4), 881-901.
Nye Jr, J. S. (2017). Will the liberal order survive: The history of an idea?. Foreign Aff. 96, 10.
Öniş, Z., & Kutlay, M. (2021). The global political economy of right-wing populism: Deconstructing the paradox. The International Spectator, 55(2), 108-126.
Oniş, Ziya and Mustafa Kutlay. (2021). Turkish foreign policy in a post-western order: strategic autonomy or new forms of dependence?. International Affairs, 97(4), 1085-1104.
Pinheiro and Maria de Lima. )2018(. Between autonomy and dependency: the place of agency in Brazilian foreign policy. Brazilian Political Science Review, 12(3) 1-21.
Tepel, T. (2018). International Crisis Group: Iran’s Priorities in a Turbulent Middle East. Brüssel: ICG (Middle East Report N° 184), April 2018. SIRIUS–Zeitschrift für Strategische Analysen, 2(3), 303-304.
World Bank, 2021, World Development Indicators database, https://databank.worldbank.org/source/worlddevelopment-indicators. Measured in purchasing power parity (PPP, current international US$). (Unless otherwise noted at point of citation, all URLs cited in this article were accessible on 20 May 2021.)
Zakaria, F. (2008). The post-American world. NewYork, 4. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,655 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 864 |
||