آمار
| تعداد نشریات | 39 |
| تعداد شماره‌ها | 1,175 |
| تعداد مقالات | 8,460 |
| تعداد مشاهده مقاله | 6,345,281 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 3,596,790 |
مواجهه اندیشه سیاسی ترکیه و ایران در بحران سوریه؛ تضادها و اشتراک‌ها | ||
| سیاست دفاعی | ||
| مقاله 2، دوره 31، شماره 121 - شماره پیاپی 4، اسفند 1401، صفحه 27-56 اصل مقاله (939.78 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| اصغر شاکری1؛ عبدالحسین الله کرم* 2؛ مصطفی ساوه درودی3؛ ابراهیم خلیلی4 | ||
| 1دانشکده علوم و فنون فارابی | ||
| 2استادیار اندیشه سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز | ||
| 3دانشیار علوم سیاسی دانشکده علوم و فنون فارابی | ||
| 4گروه آموزشی علوم انسانی، دانشکده علوم و فنون فارابی، تهران، ایران. | ||
| تاریخ دریافت: 18 مهر 1400، تاریخ بازنگری: 24 بهمن 1400، تاریخ پذیرش: 06 اسفند 1400 | ||
| چکیده | ||
| سوریه یکی از کشورهای مهم و اثرگذار در معادلات منطقه‌ای بین قدرت‌های غرب آسیا و حتی معادلات بینالمللی بوده که از جایگاه ویژه‌ای به لحاظ سیاسی، اجتماعی و مذهبی در منطقه شامات برخوردار است. بدون شک بخشی زیادی از تقابل ها و اشتراکات ایران و ترکیه در سوریه در دهه گذشته، منبعث از اندیشه سیاسی حاکم بر دو کشور بوده که می‌توان به راحتی نمودهای مشخصی از روبرو شدن اندیشه شیعی ایرانی و سکولار ترکیه را در این کشور مشاهده نمود. یافته‌های پژوهش حاضر نشان می دهند که نفوذ و تاثیرگذاری محوری در معادلات سوریه و نقش مستقیم در بقا یا عدم بقای دولت مرکزی این کشور و حفظ تمامیت ارضی خود از طریق «مسئله کردها»به عنوان اشتراکات اندیشه‌های سیاسی سکولار ترکی و شیعی ایرانی در بحران سوریه و حمایت از گروه‌های تاثیرگذار در بحران سوریه از جمله گروه‌های اخوان المسلمین و علویان سوریه منبعث از اندیشه سیاسی ترکی و شیعی ، تفاوت در نوع نگاه اندیشه‌ای به بحران‌ها و انقلاب‌های کشورهای عربی ، تفاوت در نوع نگاه و حمایت از گروه‌های مقاومت اسلامی در سطح منطقه، تفاوت در نوع نگاه اندیشه‌ای به الگوی حکمرانی در منطقه و تفاوت در سیاست ها و راهبردهای پیاده‌سازی اندیشه‌های سیاسی به عنوان مهمترین تضادهای اندیشه های سیاسی سکولار ترکی و شیعی ایرانی در بحران سوریه مطرح بوده است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| ترکیه؛ ایران؛ بحران سوریه؛ اندیشه سیاسی سکولار ترکی؛ اندیشه سیاسی شیعی ایرانی | ||
| مراجع | ||
|
منابع فارسی:
آقاجری، هاشم (۱۳۸۱)، حکومت دینی و حکومت دموکراتیک. تهران، مؤسسه نشر و تحقیقات ذکر.
امام خمینی، سیدروحالله (۱۳۶۰)، ولایت فقیه، تهران، امیرکبیر.
امام خمینی، سیدروحالله (۱۳۸۱)، صحیفه امام (دوره ۲۲ جلدی)، چاپ سوم، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، چاپ و نشر عروج.
ارسطا، محمدجواد (۱۳۹۵)، نقش مردم در حکومت اسلامی (مشروعیت بخشی یا کارآمدی؟) فقه حکومتی، شماره اول، صص30-7.
ایزدی، مصطفی؛ دولتشاه، بهروز (۱۳۹۶). گفتمان ولایت فقیه در حوزه اقتدار دفاعی ـ امنیتی، فصلنامه مطالعات دفاعی راهبردی، سال ۱۵، شماره ۶۷، صص ۲۱۰-۱۸۱.
اخوان کاظمی، بهرام (۱۳۸۴)، جمهوری اسلامی ایران و چالش کارآمدی، فصلنامه مطالعات انقلاب اسلامی، دوره ۱.
بیژنی، مریم؛ معتمدنژاد، کاظم؛ علینی، محسن (۱۳۸۸)، جایگاه مشروعیت قانونی در گفتمانهای سیاسی رسمی نظامی جمهوری اسلامی ایران (1386-1357)، فصلنامه علوم اجتماعی (دانشگاه علامه طباطبایی)، شماره ۴۶، صص 138-107.
بشیریه، حسین (۱۳۸۲)، دیباچهای بر جامعه‌شناسی ایران، تهران، نشر نگاه معاصر.
بیتهام، دیوید (۱۳۸۲)، مشروع‌سازی قدرت، ترجمه محمد عابدی اردکانی، یزد، انتشارات دانشگاه یزد.
پوریان، محمدتقی؛ درفشان، مجتبی (۱۳۹۲). مشروعیت ثبات سیاسی و امنیت در ایران (بازه زمانی 1392-1368) فصلنامه امنیت‌پژوهی، سال دوازدهم، شماره ۴۴، صص 79-57.
جوادی عاملی، عبدالله (۱۳۷۹)، ولایت فقیه، ولایت فقاهت و عدالت، قم، اسراء.
جعفری‌نژاد، مسعود (۱۳۹۶)، نسبت کارآمدی نظام سیاسی مشروعیت حکومت الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، قابل دسترس در سایت:
https://www.farsnews.com/news/139604. (البته این صفحه در حال حاضر در دسترس نیست) حاجیانی، ابراهیم؛ پاکسرشت، سلیمان (۱۳۸۷)، بررسی تجربی الگوهای مشروعیت سیاسی در بین طبقه متوسط شهری ایران، جامعه‌شناسی مسائل اجتماعی ایران، سال اول، شماره ۱، صص ۶۷-۵۰.
حیدری، نصرتالله؛ جمشیدی، محسن (۱۳۹۵)، نقش و جایگاه سازمان‌های مردم‌نهاد در مشارکت سیاسی در دوران ریاست جمهوری خاتمی، احمدینژاد و روحانی، فصلنامه تخصصی علوم سیاسی، سال ۱۲، شماره ۳۶، صص ۱۵۲-۱۲۵.
حبیبی، نیک‌بخش (۱۳۹۷)، مدل دفاعی ـ امنیتی ج.ا.ا متناسب با الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، پژوهش‌نامه نظم و امنیت انتظامی، سال ۱۱، شماره اول (پیاپی چهل و یکم)، صص 155-129.
خرمشاد، محمدباقر؛ امینی، پرویز (۱۳۹۷)، مسأله مشروعیت در نظریه مردمسالاری دینی آیتالله خامنهای، فصلنامه دولت‌پژوهشی، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، سال ۴، شماره ۱۵، صص 136-109.
دوست‌محمدی، حسین؛ اختیاری امیری، رضا (۱۳۹۸)، توسعه سیاسی؛ بحران مشروعیت و کارآمدی در ایران و حکمرانی خوب؟ فصلنامه راهبرد سیاسی، سال سوم، شماره ۱۰، صص ۱۲۳-۹۱.
دوست‌محمدی، حسین؛ علویان، مرتضی (۱۳۹۵)، واکاوی ریشه‌های مشروعیت حکومت دینی در دیدگاههای سیاسی امام خمینی و دکتر شریعتی، مجموعه مقالات برگزیده همایش بینالمللی گفتمان اسلام سیاسی امام خمینی و جهان معاصر، جلد دوم، صص ۸۶۸-۸۴۳. روزبه، محمدحسن (۱۳۸۵)، مبانی مشروعیت در نظام سیاسی اسلام، چاپ اول، تهران، نشر کانون اندیشه جوان.
زارع، عباس (1381)، عادی‌شدن فره، بحثی در مبانی مشروعیت و قدرت در جمهوری اسلامی ایران، چاپ دوم، قم، انتشارات آفتاب سبا.
سیفزاده، حسین (۱۳۸۸)، پانزده مدل نوسازی، توسعه و دگرگونی سیاسی، تهران، قومس.
شفیعی، نوذر؛ صادقی، زهرا (۱۳۸۹)، گزینههای ایران در روابط خارجی براساس سیاست نگاه به شرق، فصلنامه راهبرد، شماره ۲۲، صص 337-309.
شادلو، عباس؛ کرمپور، رزا (۱۳۹۴)،تحلیل رابطه بین کارآمدی و مشروعیت دولت جمهوری اسلامی ایران با تأکید بر نظریه کلاوساوفه، فصلنامه سیاستهای راهبردی و کلان، سال سوم، شماره ۹، صص 159-141.
شجاعی‌زند، علیرضا (۱۳۷۷)، مشروعیت دینی دولت و اقتدار سیاسی دینی، چاپ اول، تهران، مؤسسه فرهنگی انتشاراتی تبیان.
علایی، حسین (۱۳۹۱)، امنیت پایدار در سند چشم‌انداز بیست ساله جمهوری اسلامی، ایران فصلنامه راهبرد دفاعی، سال دهم، شماره ۹۳.
علینی، محسن (۱۳۸۵)، بررسی علل و عوامل اجتماعی تأثیرپذیری ساختار قدرت از فرهنگ روستایی در جامعه ایران (پس از انقلاب اسلامی)، رساله دکتری جامعه‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی.
فوزی، یحیی (۱۳۸۳)، چالش‌های اجتماعی انقلاب اسلامی در ایران؛ بررسی تغییرات جمعیتی بعد از انقلاب و پیامدهای آن بر مشروعیت نظام سیاسی، مجله جامعه‌شناسی ایران، دوره پنجم، شماره ۳، صص ۱۹۰-۱۷۲.
قربانی، مصطفی؛ شفیعیفر، محمد (۱۳۹۵)،ارکان مشروعیت در اندیشه آیتالله خامنهای، فصلنامه اندیشه ولایت، ، شماره ۴، صص 40-23.
قیصری، نورالله؛ قربانی، مصطفی (۱۳۹۴)، کارآمدی نظام جمهوری اسلامی ایران؛ مدلی برای سنجش و ارزیابی، فصلنامه علمی ـ پژوهشی دانش سیاسی، سال یازدهم، شماره دوم، پیاپی۲۲، صص 148-129.
قربانزادهسوار، قربانعلی؛ ناطقی، هاشم (۱۳۹۲)،جنگ نرم و مشروعیت سیاسی جمهوری اسلامی ایران، مطالعات انقلاب اسلامی، شماره ۳۲، صص 166-147.
قنبری، سمیه؛ آذرشب، محمدتقی؛ موسوی، سیدمحمدرضا (۱۳۹۵)، استحکام درونی قدرت ملی ج.ا.ا. در اندیشه مقام معظم رهبری، با تأکید بر مؤلفه‌های دفاعی ـ امنیتی، فصلنامه پژوهش‌های جهان اسلام، سال ۶، شماره ۴، صص 212-193.
کواکبیان، مصطفی (۱۳۷۸)، مبانی مشروعیت در نظام ولایت فقیه، تهران، عروج.
کرامت، فرهاد (۱۳۹۳)، عناصر مشروعیتیابی در نظام سیاسی و مردمسالاری دینی، فصلنامه راهبرد، سال ۲۳، شماره ۷۲، صص ۱۱۹-۹۹.
کدیور، محسن (۱۳۷۶)، نظریههای دولت در فقه شیعه، چاپ چهارم، تهران، نشر نی.
لاریجانی، علی؛ غلامی‌ابرستان، غلامرضا (۱۳۹۰)، رابطه اقتدار و مشروعیت در نظام سیاسی اسلام، فصلنامه علمی ـ پژوهشی علوم سیاسی و روابط بین‌الملل، صص 92-62.
ملکی، علی (۱۳۹۷)، مبانی مشروعیت نظام جمهوری اسلامی ایران، تعدد تفسیرها؛ چالشها و راهکارها، فصلنامه سیاست متعالیه، سال ۶، شماره بیست و یکم، صص 94-77.
متقی، ابراهیم؛ کرامت، فرهاد (۱۳۹۰)، عناصر مشروعیتیابی در نظامهای سیاسی، فصلنامه سیاست، دوره ۴۴، شماره ۲، صص350-326.
مجیدی، حسن (۱۳۹۸)، مؤلفه‌های نرم‌افزاری اقتدار و سیاست‌گذاری دفاعی در جمهوری اسلامی ایران.اداره پژوهش‌های سیاسی، معاونت سیاسی صدا و سیما، قابل دسترس در سایت:
https://www.iribnews.ir/files/fa/news/1398/7/8/4005964_254.pdf
مولایی، محمدرضا (۱۳۹۲)، ضرورت و کارکرد حفظ نظام در تدوین سیاست خارجی جمهوری اسلامی (با تأکید بر اندیشه سیاسی امامخمینی (ره)، فصلنامه مطالعات انقلاب اسلامی، سال دهم، شماره ۳۲، صص ۹۶-۷۹.
محمودخانی،زهرا؛ کشیشیان، گارینه (۱۳۹۵). بررسی مقایسهای گفتمانهای سیاست خارجی دولت دهم و یازدهم و تأثیر آن بر منطقه خاورمیانه (۱۳۹۴-۱۳۸۴)، فصلنامه سیاست خارجی، سال ۳۰، شماره ۲، صص ۳۵-۷.
نادری‌بنی، روح‌‌الله (۱۳۹۰)، بررسی ارکان مشروعیت در نظام ج.ا.ا براساس الگوی دیوید بیتهام، پایان‌نامه برای دریافت کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشگاه یزد.
نامدار، مظفر (۱۳۷۶)، مبانی مکتب‌ها و جنبش‌های سیاسی شیعه در صد ساله اخیر، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
نصری، قدیر (۱۳۹۰)، درآمدی بر نظریه امنیت جامعهای، نشر پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران.
واعظی، محمود؛ جنتی، علی؛ کرباسیان، مسعود (۱۳۹۳)، راهبرد سیاست خارجی برای ارتقای جایگاه اقتصادی جمهوری اسلامی ایران در شرایط جدید بینالمللی، واحد انتشارات اتاق بازرگانی صنایع، معادن و کشاورزی.
هزارجریبی، جعفر (۱۳۸۷)، درآمدی بر نسبت حکومت و مشروعیت، تهران، انتشارات دفتر برنامه‌ریزی اجتماعی و مطالعات فرهنگی.
یوسفوند، یعقوب (۱۳۹۸)، نقش قدرت نرم در سیاست‌گذاری دفاعی ج.ا.ا، رساله دکتری علوم سیاسی گرایش سیاست‌گذاری عمومی، دانشکده حقوق و الهیات سیاسی از دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات.
یاسمی، علی (۱۳۹۹)، درآمدی بر منش سیاسی فرمانده مقاومت، اصول نظری و عملی سیاست در مکتب شهید حاج قاسم سلیمانی، قابل دسترس در سایت:
https://csr.ir/fa/news/1240/%D8%A7%D8%B5%D9%88% (البته این صفحه در حال حاضر در دسترس نیست) منابع انگلیسی:
AbediArdakani, Mohammad. MirhosseinisyedMohsen,ZangenehGHasemabadi, Zahra(2016).Feasibility of the use of three types of Max Weber,s Legitimacy in the system the Islamic Republic of Iran, International Journal of Humanities and Cultural Studies ISSN 2356-5926.P:1625-1641
Fred W. Riggs(1962)Contributions to the Study of Comparative Public Administration Howard E. McCurdy, American University
Kaplanova, Patricia(2017) Essay on Legitiacy and democracy, Izziviprihodnosti/ Challenges of the Future, Letnik/ volume2, stevilka/ number 1, str./ pp.16-26
Olivier Roy(1999)The Crisis of Religious Legitimacy in Iran,Middle East Journal Vol. 53, No. 2 (Spring, 1999), pp. 201-216 (16 pages)Published By: Middle East Institute https://www.jstor.org/stable/4329317Cite this Item
Weber, Max,(1964). The Theory of Social and Economic Organization, Talcott Parsons (ed.), New York: Free Press | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 118 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 161 |
||