اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 34 |
| تعداد شماره‌ها | 1,289 |
| تعداد مقالات | 9,294 |
| تعداد مشاهده مقاله | 8,800,717 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,340,141 |
نقدپذیری در دولت های بعد از انقلاب اسلامی: رهیافتی به تربیت انتقادی | ||
| دولت پژوهی ایران معاصر | ||
| مقاله 2، دوره 11، شماره 1، اردیبهشت 1404 | ||
| نوع مقاله: جامعه شناسی سیاسی ایران | ||
| نویسندگان | ||
| محمد نبی زاده* 1؛ مهدی سیاوشی2 | ||
| 1مدرس دانشگاه جامع امام حسین (ع) | ||
| 2استادیار و عضو هیئت علمی تاریخ انقلاب اسلامی دانشگاه جامع امام حسین ع،تهران،ایران | ||
| تاریخ دریافت: 21 اسفند 1402، تاریخ بازنگری: 13 اسفند 1403، تاریخ پذیرش: 13 اسفند 1403 | ||
| چکیده | ||
| سعه صدر و نقد پذیری از عناصر اصلی رشد و تعالی جامعه بوده و می تواند باعث اصلاح امر حکمرانی گردد. این مقاله با هدف نقدپذیری در دولت های بعد از انقلاب اسلامی (سال‌های ۱۳۶۸ تا ۱۴۰۰) با رهیافتی به تربیت انتقادی انجام گرفت . این پژوهش با رویکرد کیفی و با به کارگیری روش گردآوری دادههای کتابخانه ای و تکنیک اسنادی و تحلیل مفهومی استفاده شد. یافته ها نشان داد عواملی که سبب عدم نقد پذیری می شود، از سویی، شکاف میان جامعه و مسئولین، خودمحوری، وجود خصلت هایی چون تکبر وخودبزرگ بینی، میل به اقتدار کاریزماتیک، فقدان اعتماد به نفس، مقصر دانستن دیگران به جای پذیرش نقاط ضعف خود، کوچک شمردن انتقاد، و از سوی دیگر، بازگو کردن معایب و نادیده گرفتن نقاط قوت، پرخاشگری و توهین به جای انتقاد سازنده، غرض ورزی و انتقام به جای انتقاد هستند. نتایج پژوهش بیانگر این است که فراهم بودن بستر انتقاد در جامعه باعث افزایش مشارکت سیاسی و اجتماعی مردم، ایجاد وحدت میان مردم و مسئولان کشور، بالا رفتن فهم سیاسی- اجتماعی جامعه، جلوگیری از تشنجات سیاسی- اجتماعی، حفظ استقلال کشور، جلوگیری از رخنه دشمنان و تقویت پایه های نظام خواهد شد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| نقد؛ دولت؛ نقدپذیری؛ تربیت انتقادی؛ نظام سیاسی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Criticism in the governments after the Islamic revolution: an approach to critical education | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Mohammad Nabizadeh1؛ mahdi siavashi2 | ||
| 1M | ||
| 2Assistant Professor and Faculty Member of Islamic Revolution History, Imam Hussein University, Tehran, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| Integrity and liquidity are the main elements of the growth and excellence of the society and can lead to the reform of governance. This article was done with the aim of criticism in the governments after the Islamic Revolution (1368 to 1400) with an approach to critical education. This research was conducted with a qualitative approach and by using the method of library data collection and documentary technique and conceptual analysis. The findings showed that the factors that cause lack of criticism are, on the one hand, the gap between the society and the officials, self-centeredness, the presence of traits such as arrogance and self-conceit, desire for charismatic authority, lack of self-confidence, blaming others instead of accepting weaknesses. On the other hand, belittling criticism, and on the other hand, recounting weaknesses and ignoring strengths, aggression and insults instead of constructive criticism, malice and revenge instead of criticism. The results of the research indicate that providing a platform for criticism in the society increases the political and social participation of the people, creates unity between the people and the officials of the country, increases the political-social understanding of the society, prevents political-social tensions, preserves the independence of the country, and prevents the breach. Enemies and strengthen the foundations of the system. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Criticism, government, criticality, critical education, political system | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 49 |
||