تعداد نشریات | 38 |
تعداد شمارهها | 1,240 |
تعداد مقالات | 8,994 |
تعداد مشاهده مقاله | 7,845,691 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 4,707,181 |
مقایسه اثربخشی رویکردهای زوج درمانی گاتمن و هیجانمحور بر سازگاری زوجها در خانواده | ||
فصلنامه فرهنگی- تربیتی زنان و خانواده | ||
مقاله 6، دوره 13، شماره 43، شهریور 1397، صفحه 117-132 اصل مقاله (558.42 K) | ||
نویسندگان | ||
مریم داودوندی1؛ شکوه نوابی نژاد* 2؛ ولی اله فرزاد1 | ||
1Islamic Azad University, Tehran, Iran | ||
2Kharazmi University, Tehran, Iran | ||
تاریخ دریافت: 23 اردیبهشت 1396، تاریخ بازنگری: 08 خرداد 1398، تاریخ پذیرش: 28 شهریور 1397 | ||
چکیده | ||
این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی دو رویکرد زوج درمانی گاتمن و هیجانمحور بر بهبود سازگاری زوجها در خانواده انجام شد که در پژوهشهای جدید در جهان اثربخشی معناداری بر بهبود سازگاری زوجها داشته است. سازگاری زوجها یکی از مهمترین عوامل در سلامت و شادکامی زندگی آنان در خانواده است. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون ـ پس آزمون ـ پیگیری با گروه گواه است. 48 نفر (24 زوج) مراجعهکننده به درمانگاههای مشاوره آموزش و پرورش شهر تهران به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش گاتمن (8 زوج ـ 16 نفر) و هیجانمحور (8 زوج ـ 16 نفر) و یک گروه گواه (8 زوج ـ 16 نفر) تقسیم شدند. هر یک از گروههای زوجدرمانی گاتمن و هیجانمحور، تحت ده جلسه درمانی و گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفتند. برای سنجش میزان سازگاری زناشویی از پرسشنامه اسپانیر (1976) استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس آمیخته تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که در مرحله پیشآزمون ـ پسآزمون زوجدرمانی با رویکرد گاتمن نسبت به رویکرد هیجانمحور دارای اثربخشی بیشتری در افزایش میزان سازگاری زوجها است. به علاوه در مرحله پسآزمون ـ پیگیری تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0< P) که بیانگر پایداری تغییرات مداخله است. از این رو براساس یافتههای پژوهش میتوان گفت که رویکرد درمانی گاتمن، الگویی اثربخش در بهبود تعارضات زوجها است و میتواند به عنوان یکی از روشهای درمانی و یا آموزشی در برنامههای زوج درمانی به کار برده شود. | ||
کلیدواژهها | ||
زوج درمانی گاتمن؛ زوج درمانی هیجانمحور؛ سازگاری زناشویی | ||
عنوان مقاله [English] | ||
A Comparison of the Effectiveness of the Gottman Couples Therapy and Emotion-Focused Couples Therapy Approaches on Marital Adjustment in Families | ||
چکیده [English] | ||
This study was conducted to compare the effectiveness of the Gottman couples therapy (GCT) and emotion-focused couples therapy (EFCT) approaches, which have shown significant effects on the improvement of marital adjustment in recent studies worldwide, on the improvement of couples’ marital adjustment. Couples’ marital adjustment is one of the most significant factors in their families’ health and happiness. The design of the present study is quasi-experimental with pretest, post-test, follow-up, and control group. Forty-eight individuals (24 couples) referring to the counseling clinics affiliated to the Ministry of Education in Tehran were selected using the convenience sampling method and then were assigned into three groups: the Gottman group (n ₌ 16, 8 couples), the emotion-focused group (n ₌ 16, 8 couples), and the control group (n ₌ 16, 8 couples). Both Gottman and emotion-focused groups received ten sessions of treatment while the control group received no treatment. The Dyadic Adjustment Scale (Spanier 1976) was used to measure marital adjustment. The obtained data were analyzed using the mixed ANOVA. The pretest-posttest results showed a greater effectiveness of the GCT than the EFCT in improving the dyadic adjustment. In addition, no significant difference was observed between the posttest and follow-up results (p > 0.05), suggesting the stability of the intervention outcome with time. Hence, based on the findings, it can be concluded that the GCT approach is an effective approach for handling marital conflicts, and it can be used as one of the therapeutic or educational methods in couples therapy programs. | ||
کلیدواژهها [English] | ||
Gottman couples therapy, emotion-focused couples therapy, marital adjustment | ||
مراجع | ||
اصغریگنجی، عسکری؛ نوابینژاد، شکوه (1393). اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر مدل روانشناختی کنترل درونی در افزایش رضایت زناشویی. فصلنامه خانواده و پژوهش. دوره 23 .ش 2: 37 ـ 50. ثنایی، باقر؛ علاقبند، ستیلا؛ فلاحتی، شهره؛ هومن، عباس (1384). مقیاسهای سنجش خانواده و ازدواج. تهران: انتشارات بعثت. حاتمیورزنه، ابوالفضل؛ اسمعیلی، معصومه؛ فرحبخش، کیومرث؛ برجعلی، احمد (1395). بررسی مقایسهای ازدواجهای پایدار رضایتمند و ازدواجهای در حال جدایی مطالعه کیفی. فصلنامه فرهنگی ـ تربیتی زنان و خانواده. ش 35: 7 ـ 39. خمسه، اکرم (1384). آموزش قبل از ازدواج. تهران: انشارات دانشگاه الزهرا پژوهشکده زنان. رازی، ساناز (1391). اثربخشی آموزش مهارتهای حل اختلاف به شیوه گاتمن بر افزایش رضایتمندی زناشویی زنان متأهل مراجعهکننده به خانه سلامت شهرداری منطقه 5 تهران. پایاننامه کارشناسی ارشد روانشناسی. دانشگاه علامه طباطبایی. رجایی، آفرین (1394). بررسی اثربخشی زوجدرمانی به روش گاتمن بر کاهش طلاق عاطفی، بهبود روابط کلامی ـ غیرکلامی و تحریفهای شناختی بین فردی زوجهای متعارض. پایاننامه کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی. دانشگاه فردوسی مشهد. رضازاده، محمدرضا (1387). رابطه مهارتهای ارتباطی و سازگاری زناشویی دردانشجویان. فصلنامه روانشناسی معاصر. ش 5: 43 ـ 50. سعادتی، نادره؛ رستمی، مهدی؛ دربانی، سید علی (1395). مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان متمرکز بر شفقت بر عزت نفس و سازگاری پس از طلاق. فصلنامه روانشناسی خانواده. دوره سوم. ش 2: 45 ـ 58. سلطانی، مرضیه؛ شعیری، محمدرضا؛ روشن، رسول (1391). تأثیر زوج درمانی متمرکز بر هیجان بر افزایش سازگاری زناشویی زوجین نابارور. مجله علوم رفتاری. ش 4: 383 ـ 389. شاهی، حسن (1379). ارتباط سازگاری زناشویی با کانون کنترل زنان. پایان نامه کارشناسی ارشد روانشناسی. دانشگاه اصفهان. ضیاءالحق، مریم سادات؛ حسنآبادی، حسین؛ قنبری هاشمآبادی، بهرامعلی؛ مدرس غروی، مرتضی (1391). تأثیر زوجدرمانی هیجانمدار بر سازگاری زناشویی.فصلنامه خانواده پژوهشی. ش 29: 49 ـ 66. طباطبایی، سید محمد (1393). تبیین رابطه سلامت سازمانی با اثربخشی فعالیتهای انجمن اولیا و مربیان مدارس کشور. فصلنامه خانواده و پژوهش. دوره 11. ش 2: 23 ـ 107. عبدالهیراد، الهام (1392). مقایسه اثربخشی خانواده درمانی ستیر با زوجدرمانی هیجانمحور بر مهارتهای ارتباطی و کاهش تعارضهای زناشویی زوجها. پایاننامه کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی. دانشگاه علم و فرهنگ تهران. عیسیزاده، سودابه (1392). اثربخشی زوجدرمانی سیستمی شناختی گاتمن بر رضایت جنسی، بخشودگی، شادکامی و طرحوارههای ناسازگار زوجها. پایاننامه کارشناسی ارشد روانشناسی. دانشگاه پیام نور، مرکز پیام نور تهران. نجفی، مریم؛ سلیمانی، علیاکبر؛ احمدی، خدابخش؛ جاویدی، نصیرالدین؛ حسینی کامکار، الناز؛ پیرجاوید، فاطمه (1393). بررسی اثربخشی زوجدرمانی هیجان محور بر افزایش سازگاری و ارتقاء سلامت جسمانی و روانشناختی زوجها نابارور. مجله زنان و مامایی ایران. ش 133: 8 ـ 12. نیکونظری، لیلا؛ کاکابرایی، کیوان (1394). تأثیر زوجدرمانی هیجانمدار(EFCT) در کاهش تعارضات زناشویی و بهبود الگوهای ارتباطی در مادران با کودک کم توان ذهنی. پایاننامه کارشناسی ارشد. دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه. American Psychological Association. (2017). Marital Education Programs Help Keep Couples Together, Research in Action Education. [updated 2017/3/8; cited 2004 October 8]. Available from: http://www.apa.org/research/action/marital.aspx. Babcock, J.C., Gottman, J.M., Ryan, K.D., Gottman, J.S. (2013). A component analysis of a brief psycho-educational couples' workshop: one-year follow-up results. Journal of Family Therapy, 35,252-280. Coie, J.D., Watt, N.F., West, S.G., Hawkins, J.D., Asarnow, J.R., Markman, H.J., Ramey, S.L., Shure, M.B., Long, B. (1993). The science of prevention: A Conceptual Framework and Some Directions for a National Research Program. American Psychological, 48(10),1013-1022. Cooper, M.L. (2010). Toward a person situation model of sexual risk-taking behaviors: illuminating the conditional effects of traits across sexual situations and relationship contexts. Journal of personality social psychology, 98(2), 319-340. Dandeneau, M.L. & Johnson, S.M. (2007). Facilitation intimacy: interventions and effects. Journal of Marital and Family Therapy, 27, 33-45. Denton. H. Witten born, A.K. Golden, R.N. (2012). Augmenting antidepressant medication treatment of depressed women with emotionally focused therapy for couples: A randomized pilot study. Journal of Marital and Family Therapy, 38, 23–38. Gottman, J. & Gottman, J. (2017). The Natural Principles of Love. J of Family Theory & Review, 9(1), 7–26. Greenberg, L.S. (2008). Differential effects of emotion-focused therapy and psycho diction in facilitating forgiveness and letting good emotional injury. Journal of Counseling Psychology, 55(2), 185-196. Greenberg, L.S., & Johnson, S.M. (1998). Emotionally focused therapy for couple. New York: Guilford press. Greenman, P.S., & Johnson, S.M. (2012). United we stand: emotionally focused therapy for couples in the treatment of posttraumtic stress disorder. Journal of clinical psychology, 68(5), 561-569. Greenman, P.S., & Johnson, S.M. (2013). Process research on emotionally focused therapy (EFT) for couples: Linkiny theory to practice. Journal of family process, 52(1), 46-61. Halford, W. k., Markman, M.J., & Stanley .s. (2008). Couple’s relationship. Perv sci, 11(1), 89-100. Johnson, S. (2008). Hold me tight: Seven conversations for a lifetime of love. New York: Little Brown. Johnson, S.M. (2004). The practice of emotionally focused couple therapy: Creating connection (2th Ed.). New York: Brunner-Routledge. Kriegelewice, Q. (2006). Problem solving strategies and marital sarisfaction. Journal of Psychiatr Pol, 40(2), 24-59. Lavis-Sorokowski, M. (2003). Emotionally Focused Couple Therapy. M.s theses. University of Manitoba. Marguerite, K. Zimmer-Gembeck, M. J. & Boislard, M. (2012). Identity, intimacy, status and sex dating goals as correlates of goal-consistent behavior and satisfaction in Australian youth. Journal of Adolescence, (3), 1–14. Naaman, S., pappas, J.D., makinen, J., Zuccar, D. (2005). Treating attachment injury couples with emotional focused therapy. Journal of Psychiatry: Interpersonal & Biological Processes, 68(1), 55-77. Randall, A.K., & Bodenrnann, G. (2009). The role of stress on close relationships and marital satisfaction. clinical psychology Review, 29, 105-115. Shapiro, A.F., Gottman, J., & Fink, B.C. (2015). Short – term change in couples’ conflict following a transition to parenthood intervention. Couple and Family Psychology Research and Practice, 4(4), 239-251. Spanier, G.B. (1976). Measuring dyadic adjustment: New scales for assessing the quality of marriage and similar dyads. Journal of Marriage and the Family, 38, 15-28. Trust, Relationship-Specific Attachment, and Emotional Engagement. Journal of Marital and Family Therapy, 43(2), 213-226. Westeros, K. (2002). Building healthy couple relationship: Do communication skills, gender, hope, and family types make a difference? Trinity western university. Canada. Wiebe, S. A. Johnson, S.M. Burgess Moser, M. Dalgleish, T. L. Tasca, G. A. (2017). Predicting Follow-Up Outcomes in Emotionally Focused Couple Therapy: The Role of Change in Wiebe, S.A., & Johnson, S.M. (2016). A Review of the Research in Emotionally Focused Therapy for Couples. Family Process.,VOL, X, 1-18. Young M. A. (2005). Creating confluence: An interview with Susan Johnson and John Gottman. The Family Journal: Counseling and Therapy for Couples and Families, 13, 219–222. Zimmerman, T.S., et.al. (1997). Solution focused couples’ therapy group: An empirical study. Journal of Family therapy, 19 (2), 125-144. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,069 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 864 |