تعداد نشریات | 39 |
تعداد شمارهها | 1,161 |
تعداد مقالات | 8,380 |
تعداد مشاهده مقاله | 6,195,565 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 3,454,588 |
بررسی رابطه گفتگومحوری در خانواده با خودگردانی فرزندان و تبیین تربیتی آن | ||
فرهنگی تربیتی زنان و خانواده | ||
مقاله 1، دوره 14، شماره 49، اسفند 1398، صفحه 7-23 اصل مقاله (846.5 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
نویسندگان | ||
فروزش فریدی زاد* 1؛ محمدحسین حیدری2؛ محمدرضا نیستانی3 | ||
1دانشآموخته کارشناسی ارشد فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه اصفهان | ||
2دانشیار گروه علوم تربیتی دانشگاه اصفهان | ||
3استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه اصفهان | ||
تاریخ دریافت: 23 خرداد 1397، تاریخ بازنگری: 12 مرداد 1398، تاریخ پذیرش: 11 مهر 1398 | ||
چکیده | ||
هدف مقاله، نخست، بررسی رابطه الگوی ارتباطی گفتگومحور در خانواده با خودگردانی فرزندان و سپس تبیین تربیتی آن بود. جامعه آماری این پژوهش، تمام دانشآموزان مقطع متوسطه دوم شهر اصفهان (162937 نفر) در سال تحصیلی94 ـ 95 درنظر گرفته، و با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای و فرمول کوکران، حجم نمونه 384 نفر تعیین شد. ابزارهای اندازهگیری شامل دو پرسشنامه ارتباط مبتنی بر گفتگوی والدین و خودگردانی فردی بود که روایی آنها بهصورت محتوایی و سازه تأیید، و پایایی پرسشنامهها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (پرسشنامه اول 91/0 و پرسشنامه دوم 75/0) محاسبه، و سپس دادهها با استفاده از نرمافزارSPSS نسخه 21 تحلیل شد. یافتههای بخش اول این پژوهش نشان داد که بین الگوی ارتباط گفتگومحور والدین با خودگردانی فرزندان رابطه معناداری هست. همچنین بین سه بعد اول الگوی ارتباطی گفتگومحور در خانواده (میزان برقراری ارتباط با فرزندان، درک حضور فرزندان، مدیریت گفتگوی خانوادگی) با خودگردانی فرزندان رابطه معناداری وجود دارد. در بخش تبیین تربیتی و با بهرهگیری از روش تحلیلی ـ استنتاجی، پس از مروری اجمالی بر نظریه یادگیری شناختی، چنین نتیجهگیری شد که گفتگو در خانواده بهعنوان نوعی محرک شناختی قوی و اثرگذار، فرزندان را دائماً به تفکر و اعلام موضع مجبور، و توانایی استدلال را در آنها تقویت خواهد کرد. از سوی دیگر، پذیرش فرزندان از سوی والدین و شرکت دادن آنها در مباحث خانوادگی، باعث ایجاد اعتماد فرزندان به توان فکری و استدلالی خود میشود و نهایتاً خودگردانی فردی را در آنها تقویت میکند. | ||
کلیدواژهها | ||
ارتباط مبتنی بر گفتگو؛ خودگردانی فردی؛ فرزندپروری؛ خانواده | ||
مراجع | ||
بوبر، م. (1380). من و تو. ترجمه ابوتراب سهراب و الهام عطاردی. تهران: نشر فرزان نور. پاکسرشت، م.ج.؛ حیدری، م.ح.؛ صفاییمقدم، م.؛ مهرعلیزاده، ی.ا. (1388). خودگردانی عقلانی. الگوی پذیرفته شده خودگردانی فردی. مجله علوم تربیتی. ش (16)2: 3 ـ 20. پیاژه، ژ. (1379). قضاوتهای اخلاقی کودکان. ترجمه محمدعلی امیری. تهران: نشر نی. حافظنیا، م. (1387). مقدمهای بر روش تحقیق در علوم انسانی. تهران: سمت. حیدری، م.ح. (1387). خودگردانی فردی به مثابه هدفی تربیتی. پایاننامه دکتری تاریخ و فلسفه آموزشوپرورش. رشید، خ.؛ حسینیاصلنظرلو، م.؛ یعقوبی، ا.؛ کردنوقابی، ر. (1396). شناسایی مؤلفههای اساسی تربیت کودک براساس. دیدگاه والدین ایرانی. فصلنامه خانواده پژوهی. ش (13)50: 36 ـ 215. سیف، ع.ا. (1390). روانشناسی پرورشی نوین. تهران: دوران. فولادچنگ، م؛ لطیفیان، م.ر. (1381). بررسی تأثیر علمی خودگردانی والدین در خودگردانی تحصیلی دانشآموزان و پیشرفت درسی آنان. مجله روانشناسی و علوم تربیتی. ش (65). قائمی، ع. (1396). خانواده و تربیت کودک. قم: دارالتبلیغ اسلامی. کاردان، ع.م.؛ اعرافی، ع.؛ پاکسرشت، م.ج. (1393). فلسفه تعلیم و تربیت. ج 1. قم: سمت. گال، م.؛ بورگ، و.؛ گال، ج. (1386). روشهای تحقیق کمی و کیفی در علوم تربیتی و روانشناسی. ج 1. ترجمه احمدرضا نصر و دیگران. تهران: سمت. نیستانی، م.ر. (1392). اصول و مبانی گفتگو: روش شناخت و آموزش. اصفهان: انتشارات آموخته. نیستانی، م.ر.؛ نصرتیهشی، ک.؛ متقی، ز.؛ طیبی، ف. (1394). بررسی ارتباط بین سیرت استادان با آموزش مبتنی بر گفتگو. مجله پژوهشهای آموزش و یادگیری. ش (22) 7: 1 ـ 30. ویگوتسکی، ل. (1369). ذهن و اجتماع. ترجمه رؤیا منجم. تهران: مؤسسه مطبوعات علمی. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 671 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 314 |