تعداد نشریات | 38 |
تعداد شمارهها | 1,251 |
تعداد مقالات | 9,067 |
تعداد مشاهده مقاله | 8,152,136 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 4,911,765 |
بررسی رابطه گفتگومحوری در خانواده با خودگردانی فرزندان و تبیین تربیتی آن | ||
فصلنامه فرهنگی- تربیتی زنان و خانواده | ||
مقاله 1، دوره 14، شماره 49، اسفند 1398، صفحه 7-23 اصل مقاله (846.5 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
نویسندگان | ||
فروزش فریدی زاد* 1؛ محمدحسین حیدری2؛ محمدرضا نیستانی3 | ||
1دانشآموخته کارشناسی ارشد فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه اصفهان | ||
2دانشیار گروه علوم تربیتی دانشگاه اصفهان | ||
3استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه اصفهان | ||
تاریخ دریافت: 23 خرداد 1397، تاریخ بازنگری: 12 مرداد 1398، تاریخ پذیرش: 11 مهر 1398 | ||
چکیده | ||
هدف مقاله، نخست، بررسی رابطه الگوی ارتباطی گفتگومحور در خانواده با خودگردانی فرزندان و سپس تبیین تربیتی آن بود. جامعه آماری این پژوهش، تمام دانشآموزان مقطع متوسطه دوم شهر اصفهان (162937 نفر) در سال تحصیلی94 ـ 95 درنظر گرفته، و با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای و فرمول کوکران، حجم نمونه 384 نفر تعیین شد. ابزارهای اندازهگیری شامل دو پرسشنامه ارتباط مبتنی بر گفتگوی والدین و خودگردانی فردی بود که روایی آنها بهصورت محتوایی و سازه تأیید، و پایایی پرسشنامهها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (پرسشنامه اول 91/0 و پرسشنامه دوم 75/0) محاسبه، و سپس دادهها با استفاده از نرمافزارSPSS نسخه 21 تحلیل شد. یافتههای بخش اول این پژوهش نشان داد که بین الگوی ارتباط گفتگومحور والدین با خودگردانی فرزندان رابطه معناداری هست. همچنین بین سه بعد اول الگوی ارتباطی گفتگومحور در خانواده (میزان برقراری ارتباط با فرزندان، درک حضور فرزندان، مدیریت گفتگوی خانوادگی) با خودگردانی فرزندان رابطه معناداری وجود دارد. در بخش تبیین تربیتی و با بهرهگیری از روش تحلیلی ـ استنتاجی، پس از مروری اجمالی بر نظریه یادگیری شناختی، چنین نتیجهگیری شد که گفتگو در خانواده بهعنوان نوعی محرک شناختی قوی و اثرگذار، فرزندان را دائماً به تفکر و اعلام موضع مجبور، و توانایی استدلال را در آنها تقویت خواهد کرد. از سوی دیگر، پذیرش فرزندان از سوی والدین و شرکت دادن آنها در مباحث خانوادگی، باعث ایجاد اعتماد فرزندان به توان فکری و استدلالی خود میشود و نهایتاً خودگردانی فردی را در آنها تقویت میکند. | ||
کلیدواژهها | ||
ارتباط مبتنی بر گفتگو؛ خودگردانی فردی؛ فرزندپروری؛ خانواده | ||
عنوان مقاله [English] | ||
A Study of the Relationship between Dialog-Centeredness in the Family and Autonomy of Children and its Educational Explanation | ||
نویسندگان [English] | ||
Forouzesh Faridizad1؛ Mohammad-Hossein Heidari2؛ Mohammad-Reza Neyestani3 | ||
1M.A. in Philosophy of Education, University of Isfahan | ||
2Corresponding Author: Associate Professor, Department of Educational Sciences, University of Isfahan | ||
3Assistant Professor, Department of Educational Sciences, University of Isfahan | ||
چکیده [English] | ||
The purpose of this article was to study the relationship between family-centered model of dialog and children's autonomy and to offer its educational explanation. The statistical population of this study included all the senior high school students in Isfahan, Iran (n ₌ 162937) in the academic year 2015-2016. Using the cluster sampling method and Cochran formula, a sample of 384 students was selected. The data collection instruments were parental dialogue-centered communication and personal autonomy questionnaires. Their content and construct validity was verified, and their reliability indices were calculated using Cronbach's alpha coefficient (the first questionnaire: 0.91 and the second questionnaire: 0.75). Then the collected data were analyzed using SPSS software (21st version). The findings of the first part of the study revealed that there is a significant relationship between parental dialog-centered communication pattern in the family and children's autonomy. It was further revealed that there is a significant relationship between the first three dimensions of parental dialog-centered communication pattern (level of communication with children, perception of children’s presence, management of family dialogue) and children's autonomy. In the educational explanation section, using the inferential-analytical method and briefly reviewing the Cognitive Learning Theory, it was concluded that dialogue in the family, as a powerful and effective cognitive stimulus, constantly makes children think, announce their position and reinforce their reasoning ability. On the other hand, it can be concluded that acceptance of children by their parents and involving them in family dialogs causes them to trust their intellectual and reasoning abilities and ultimately fosters their personal autonomy. | ||
کلیدواژهها [English] | ||
dialog-based communication, personal autonomy, parenting, family | ||
مراجع | ||
بوبر، م. (1380). من و تو. ترجمه ابوتراب سهراب و الهام عطاردی. تهران: نشر فرزان نور. پاکسرشت، م.ج.؛ حیدری، م.ح.؛ صفاییمقدم، م.؛ مهرعلیزاده، ی.ا. (1388). خودگردانی عقلانی. الگوی پذیرفته شده خودگردانی فردی. مجله علوم تربیتی. ش (16)2: 3 ـ 20. پیاژه، ژ. (1379). قضاوتهای اخلاقی کودکان. ترجمه محمدعلی امیری. تهران: نشر نی. حافظنیا، م. (1387). مقدمهای بر روش تحقیق در علوم انسانی. تهران: سمت. حیدری، م.ح. (1387). خودگردانی فردی به مثابه هدفی تربیتی. پایاننامه دکتری تاریخ و فلسفه آموزشوپرورش. رشید، خ.؛ حسینیاصلنظرلو، م.؛ یعقوبی، ا.؛ کردنوقابی، ر. (1396). شناسایی مؤلفههای اساسی تربیت کودک براساس. دیدگاه والدین ایرانی. فصلنامه خانواده پژوهی. ش (13)50: 36 ـ 215. سیف، ع.ا. (1390). روانشناسی پرورشی نوین. تهران: دوران. فولادچنگ، م؛ لطیفیان، م.ر. (1381). بررسی تأثیر علمی خودگردانی والدین در خودگردانی تحصیلی دانشآموزان و پیشرفت درسی آنان. مجله روانشناسی و علوم تربیتی. ش (65). قائمی، ع. (1396). خانواده و تربیت کودک. قم: دارالتبلیغ اسلامی. کاردان، ع.م.؛ اعرافی، ع.؛ پاکسرشت، م.ج. (1393). فلسفه تعلیم و تربیت. ج 1. قم: سمت. گال، م.؛ بورگ، و.؛ گال، ج. (1386). روشهای تحقیق کمی و کیفی در علوم تربیتی و روانشناسی. ج 1. ترجمه احمدرضا نصر و دیگران. تهران: سمت. نیستانی، م.ر. (1392). اصول و مبانی گفتگو: روش شناخت و آموزش. اصفهان: انتشارات آموخته. نیستانی، م.ر.؛ نصرتیهشی، ک.؛ متقی، ز.؛ طیبی، ف. (1394). بررسی ارتباط بین سیرت استادان با آموزش مبتنی بر گفتگو. مجله پژوهشهای آموزش و یادگیری. ش (22) 7: 1 ـ 30. ویگوتسکی، ل. (1369). ذهن و اجتماع. ترجمه رؤیا منجم. تهران: مؤسسه مطبوعات علمی. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 772 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 383 |