آمار
| تعداد نشریات | 39 |
| تعداد شماره‌ها | 1,116 |
| تعداد مقالات | 8,124 |
| تعداد مشاهده مقاله | 6,017,795 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 3,279,561 |
نسبت امر سیاسی (اشمیت و موفه) با دولت در جمهوری اسلامی ایران | ||
| دولت پژوهی ایران معاصر | ||
| دوره 7، شماره 2، شهریور 1400، صفحه 7-29 اصل مقاله (411.96 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| صادق پناهی نسب* 1؛ منصور طبیعی2؛ سهیلا جهانگیری3؛ فرشید لایقمند4 | ||
| 1نویسنده مسئول: دانشجوی دکتری جامعه شناسی سیاسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران | ||
| 2استادیار بخش جامعه شناسی دانشگاه شیراز | ||
| 3کارشناسی ارشد جامعه شناسی دانشگاه شیراز | ||
| 4کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران | ||
| تاریخ دریافت: 16 فروردین 1400، تاریخ بازنگری: 08 اردیبهشت 1400، تاریخ پذیرش: 31 مرداد 1400 | ||
| چکیده | ||
| در این پژوهش، علاوه بر نوع نگاه دیگر اندیشمندان نسبت به مفهوم امر سیاسی، دو دیدگاه و برداشت از این امر مورد بررسی قرار گرفت؛ امر سیاسی آنتاگونیسمی اشمیت و امر سیاسی آگونیسمی موفه. به نظر می‌رسد که هر دو نظریه‌پرداز بر وجود و ماهیت امر سیاسی متفق‌القولند، اما آنچه منجر به تمایز آنها شده نوع نگاهی است که به امر سیاسی دارند. بر این اساس، می‌توان این پرسش را مطرح کرد که اشمیت و موفه امر سیاسی را چگونه تعریف کرده‌اند؟ در راستای سؤال مطرح شده، این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی نگاه موفه و اشمیت پرداخته است. به نظر می‌رسد اشمیت امر سیاسی را بر مبنای تمییز دوست و دشمن تعریف می‌کند. به اعتقاد وی آنچه حائز اهمیت است، تمایز میان دوست از دشمن است و به این خاطر اشمیت بر این باور است که امر سیاسی بدون وجود خصومت/ دشمنی معنایی ندارد. بنابراین در نگاه اشمیت، امر سیاسی آخرین حد آنتاگونیسم (خصومت) است. در مقابل موفه، امر سیاسی را بر مبنای آگونیسم بنیان گذاشته و در پی تبدیل معاند به مخالف است. از نظر موفه، مخالف رقیبی است که وجود آن مشروع می‌باشد، باید به رسمیت شناخته شود و اگر مبارزه‌ای باشد، باید آن مبارزه علیه ایده‌های رقیب باشد، نه تلاش برای حذف و نابود کردن آن. نتایج پژوهش حاکی از آن است که گفتمان انقلاب، نمای جدیدی از دولت در دنیای سیاست‌ورزی است؛ گفتمانی که اصل را بر استقلال در عرصه تئوری و عملیاتی از تفکرات وارداتی دانسته و مبنا، دولت را نه در تخاصم یا رقابت، بلکه اصل را بر نگاه حفظ استقلال ساختار دولت (حاکمیت) و در درون، مبنا را بر اساس مردم سالاری دینی تعریف کرده‌اند. بنابراین می‌توان گفت دولت در نگاه اشمیتی، مشروعیت خود را با نزاع، تقابل و تخاصم به دست می‌آورد، حال آنکه در نگاه موفه‌ای بر مبنای پروسه دموکراسی به وجود می‌آید. اما دولت در گفتمان انقلاب اسلامی، مشروعیت خود را از مردم و دین به دست آورده است؛ گفتمانی که با محوریت مردم‌سالاری دینی در جامعه حاکم است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| آنتاگونیسم؛ آگونیسم؛ امر سیاسی؛ جمهوری اسلامی ایران | ||
| مراجع | ||
|
آرنت، هانا (1390). «وضع بشر». برگردان (ترجمه): مسعود علیا. تهران: ققنوس.
اشمیت، کارل (1392). «مفهوم امر سیاسی». برگردان (ترجمه): سهیل صفاری. تهران: نگاه معاصر. چاپ اول.
اشتراوس، لوئی (1393). «فلسفه سیاسی چیست؟» برگردان (ترجمه): فرهنگ رجایی. تهران: علمی فرهنگی.
استاواراکاکیس، یانیس (1392). «لاکان و امر سیاسی». برگردان (ترجمه): محمدعلی جعفری. تهران: ققنوس.
افلاطون (1383). «جمهور». برگردان (ترجمه): فؤاد روحانی. تهران: علمی و فرهنگی.
امام جمعه زاده، سید جواد و تدین راد، علی (1390). «بررسی "امر سیاسی" در اندیشه ارسطو و هانا آرنت و نقد جایگاه این مفهوم در عصر حاضر». فصلنامه مطالعات سیاسی. سال سوم. شماره 12. صص 15-1.
احمدی، بابک (1393). «هایدگر و تاریخ هستی». تهران: نشر مرکز، چاپ هشتم.
توانا، محمدعلی و آذرکمند، فرزاد (1393). «مقایسه امر سیاسی و جامعه سیاسی مطلوب در اندیشه هابرماس و موفه». جستارهای سیاسی معاصر. پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. سال پنجم. شماره 4. صص 50-27.
حسینی بهشتی، سید علیرضا؛ ملکی، ساناز و اکبری، مجید (1393). «منطق استثناء در فلسفه سیاسی کارل اشمیت». جستارهای فلسفی. شماره 26. صص 102-65.
حمیدی، سمیه (1394). «روایت تئولوژیکال از امر سیاسی در اندیشه "کارل اشمیت"». دوفصلنامه علمی- پژوهشی پژوهش سیاست نظری. شماره 18. صص 47-25.
خالقی دامغانی، احمد و ملک زاده، حمید (1394). «سیاست، پایدیا و دولت». فصلنامه دولت پژوهی. سال اول. شماره 2.
راولز، جان؛ موفه، شانتال؛ لوئیس، برنارد؛ جوست، جان تی و سیدانیوس، جیم (1393). «در نقد و دفاع از دموکراسی لیبرال». برگردان (ترجمه): جعفر محسنی. تهران: نقش و نگار.
عبدالله پور چناری، محمد (1392). «نقد لئو اشتراوس بر الهیات سیاسی کارل اشمیت؛ اشتراوس علیه اشمیت». آخرین دسترسی: 21/10/1392 در http://farhangemrooz. com/news/9979.
کشاورز شاهباز، حامد (1390). «نگاهی به رساله مفهوم امر سیاسی اشمیت». نشریه فردوسی، سال نهم، شماره 88 و89.
کاظمی، احسان و همکاران (1396). «بنیادهای امر سیاسی در یونان باستان و نقش پولیس (دولت شهر) در شکل‌گیری آن». پژوهشنامه علوم سیاسی. سال دوازدهم. شماره 2. صص55 -27.
گیدنز، آنتونی (1385). «جامعه‌شناسی». برگردان (ترجمه): منوچهر صبوری کاشانی. تهران: نی.
مصلح، پگاه (1395). «نسبت سیاست و امر سیاسی در خوانش ادبیات ریتوریک: مطالعه موردی شعر سهراب سپهری، جستارهای سیاسی معاصر». پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. سال هفتم. شماره 2. صص 92-69.
ماکیاولی، نیکولا (1388). «شهریار». برگردان (ترجمه): داریوش آشوری. تهران: آگه.
موفه، شانتال (1392). «بازگشت امر سیاسی». برگردان (ترجمه): عارف اقوامی مقدم. تهران: رخداد نو.
موفه، شانتال (1392). «درباره امر سیاسی». برگردان (ترجمه): منصور انصاری. تهران: رخداد نو.
نظری، علی اشرف (1395). «اشمیت و امر سیاسی: بازسازی یک پرتره بحث انگیز». پژوهشنامه انتقادی متون و برنامه‌های علوم انسانی. پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. سال شانزدهم. شماره 4. صص 177-199.
نظری، علی اشرف (1396). «چرخش مفهوم سیاسا و بازآفرینی امر سیاسی». فصلنامه سیاست. مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی. دوره 47. شماره 1. صص 277-257.
Canetti, Elias (1960). crowds and Power, London, Penguin.
Schmitt, Carl (1985). Political Theology: four chapter on the concept of Sovereigntly, trans. George Schwab (Cambridge: MIT Press).
Mouffe, Chantel (2006). On the Political. London and New York: Routledgetaylor and francis group.
Mouffe, Chantel (2000). Deliberative Democracy or agonistic pluralism, institute for Hoherstudien (his),. Wien institute for advanced studies, Vienna.
Marchart. Oliver (2007). Post- Foundational Political Thought: Political Difference in Nancy, Lefort, Badiou and Laclau, Edinburgh University Press.
Wiley, James (2009). Carl Schmitt and Realism, Western Michigan University. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 262 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 147 |
||