![سامانه مدیریت نشریات علمی دانشگاه امام حسین (ع)](./data/logo.png)
تعداد نشریات | 36 |
تعداد شمارهها | 1,192 |
تعداد مقالات | 8,578 |
تعداد مشاهده مقاله | 6,987,409 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 4,031,118 |
نسبت امر سیاسی (اشمیت و موفه) با دولت در جمهوری اسلامی ایران | ||
دولت پژوهی ایران معاصر | ||
دوره 7، شماره 2 - شماره پیاپی 11، شهریور 1400، صفحه 7-29 اصل مقاله (577.61 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
نویسندگان | ||
صادق پناهی نسب* 1؛ منصور طبیعی2؛ سهیلا جهانگیری3؛ فرشید لایقمند4 | ||
1نویسنده مسئول: دانشجوی دکتری جامعه شناسی سیاسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران | ||
2استادیار بخش جامعه شناسی دانشگاه شیراز | ||
3کارشناسی ارشد جامعه شناسی دانشگاه شیراز | ||
4کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران | ||
تاریخ دریافت: 16 فروردین 1400، تاریخ بازنگری: 08 اردیبهشت 1400، تاریخ پذیرش: 31 مرداد 1400 | ||
چکیده | ||
در این پژوهش، علاوه بر نوع نگاه دیگر اندیشمندان نسبت به مفهوم امر سیاسی، دو دیدگاه و برداشت از این امر مورد بررسی قرار گرفت؛ امر سیاسی آنتاگونیسمی اشمیت و امر سیاسی آگونیسمی موفه. به نظر میرسد که هر دو نظریهپرداز بر وجود و ماهیت امر سیاسی متفقالقولند، اما آنچه منجر به تمایز آنها شده نوع نگاهی است که به امر سیاسی دارند. بر این اساس، میتوان این پرسش را مطرح کرد که اشمیت و موفه امر سیاسی را چگونه تعریف کردهاند؟ در راستای سؤال مطرح شده، این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی نگاه موفه و اشمیت پرداخته است. به نظر میرسد اشمیت امر سیاسی را بر مبنای تمییز دوست و دشمن تعریف میکند. به اعتقاد وی آنچه حائز اهمیت است، تمایز میان دوست از دشمن است و به این خاطر اشمیت بر این باور است که امر سیاسی بدون وجود خصومت/ دشمنی معنایی ندارد. بنابراین در نگاه اشمیت، امر سیاسی آخرین حد آنتاگونیسم (خصومت) است. در مقابل موفه، امر سیاسی را بر مبنای آگونیسم بنیان گذاشته و در پی تبدیل معاند به مخالف است. از نظر موفه، مخالف رقیبی است که وجود آن مشروع میباشد، باید به رسمیت شناخته شود و اگر مبارزهای باشد، باید آن مبارزه علیه ایدههای رقیب باشد، نه تلاش برای حذف و نابود کردن آن. نتایج پژوهش حاکی از آن است که گفتمان انقلاب، نمای جدیدی از دولت در دنیای سیاستورزی است؛ گفتمانی که اصل را بر استقلال در عرصه تئوری و عملیاتی از تفکرات وارداتی دانسته و مبنا، دولت را نه در تخاصم یا رقابت، بلکه اصل را بر نگاه حفظ استقلال ساختار دولت (حاکمیت) و در درون، مبنا را بر اساس مردم سالاری دینی تعریف کردهاند. بنابراین میتوان گفت دولت در نگاه اشمیتی، مشروعیت خود را با نزاع، تقابل و تخاصم به دست میآورد، حال آنکه در نگاه موفهای بر مبنای پروسه دموکراسی به وجود میآید. اما دولت در گفتمان انقلاب اسلامی، مشروعیت خود را از مردم و دین به دست آورده است؛ گفتمانی که با محوریت مردمسالاری دینی در جامعه حاکم است. | ||
کلیدواژهها | ||
آنتاگونیسم؛ آگونیسم؛ امر سیاسی؛ جمهوری اسلامی ایران | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 294 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 221 |