آمار
| تعداد نشریات | 36 |
| تعداد شماره‌ها | 1,209 |
| تعداد مقالات | 8,770 |
| تعداد مشاهده مقاله | 7,368,254 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 4,314,989 |
نسبت امر سیاسی (اشمیت و موفه) با دولت در جمهوری اسلامی ایران | ||
| دولت پژوهی ایران معاصر | ||
| دوره 7، شماره 2 - شماره پیاپی 11، شهریور 1400، صفحه 7-29 اصل مقاله (577.61 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| صادق پناهی نسب* 1؛ منصور طبیعی2؛ سهیلا جهانگیری3؛ فرشید لایقمند4 | ||
| 1نویسنده مسئول: دانشجوی دکتری جامعه شناسی سیاسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران | ||
| 2استادیار بخش جامعه شناسی دانشگاه شیراز | ||
| 3کارشناسی ارشد جامعه شناسی دانشگاه شیراز | ||
| 4کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران | ||
| تاریخ دریافت: 16 فروردین 1400، تاریخ بازنگری: 08 اردیبهشت 1400، تاریخ پذیرش: 31 مرداد 1400 | ||
| چکیده | ||
| در این پژوهش، علاوه بر نوع نگاه دیگر اندیشمندان نسبت به مفهوم امر سیاسی، دو دیدگاه و برداشت از این امر مورد بررسی قرار گرفت؛ امر سیاسی آنتاگونیسمی اشمیت و امر سیاسی آگونیسمی موفه. به نظر می‌رسد که هر دو نظریه‌پرداز بر وجود و ماهیت امر سیاسی متفق‌القولند، اما آنچه منجر به تمایز آنها شده نوع نگاهی است که به امر سیاسی دارند. بر این اساس، می‌توان این پرسش را مطرح کرد که اشمیت و موفه امر سیاسی را چگونه تعریف کرده‌اند؟ در راستای سؤال مطرح شده، این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی نگاه موفه و اشمیت پرداخته است. به نظر می‌رسد اشمیت امر سیاسی را بر مبنای تمییز دوست و دشمن تعریف می‌کند. به اعتقاد وی آنچه حائز اهمیت است، تمایز میان دوست از دشمن است و به این خاطر اشمیت بر این باور است که امر سیاسی بدون وجود خصومت/ دشمنی معنایی ندارد. بنابراین در نگاه اشمیت، امر سیاسی آخرین حد آنتاگونیسم (خصومت) است. در مقابل موفه، امر سیاسی را بر مبنای آگونیسم بنیان گذاشته و در پی تبدیل معاند به مخالف است. از نظر موفه، مخالف رقیبی است که وجود آن مشروع می‌باشد، باید به رسمیت شناخته شود و اگر مبارزه‌ای باشد، باید آن مبارزه علیه ایده‌های رقیب باشد، نه تلاش برای حذف و نابود کردن آن. نتایج پژوهش حاکی از آن است که گفتمان انقلاب، نمای جدیدی از دولت در دنیای سیاست‌ورزی است؛ گفتمانی که اصل را بر استقلال در عرصه تئوری و عملیاتی از تفکرات وارداتی دانسته و مبنا، دولت را نه در تخاصم یا رقابت، بلکه اصل را بر نگاه حفظ استقلال ساختار دولت (حاکمیت) و در درون، مبنا را بر اساس مردم سالاری دینی تعریف کرده‌اند. بنابراین می‌توان گفت دولت در نگاه اشمیتی، مشروعیت خود را با نزاع، تقابل و تخاصم به دست می‌آورد، حال آنکه در نگاه موفه‌ای بر مبنای پروسه دموکراسی به وجود می‌آید. اما دولت در گفتمان انقلاب اسلامی، مشروعیت خود را از مردم و دین به دست آورده است؛ گفتمانی که با محوریت مردم‌سالاری دینی در جامعه حاکم است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| آنتاگونیسم؛ آگونیسم؛ امر سیاسی؛ جمهوری اسلامی ایران | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The Relationship between Political Affairs (of Schmitt and Mouffe) and the Government in the Islamic Republic of Iran | ||
| نویسندگان [English] | ||
| sadegh panahinasab1؛ Mansour Tabei2؛ soheyla jahangiri3؛ farshid layeghmand4 | ||
| 1Corresponding Author: PhD Student in Political Sociology, Shiraz University, Shiraz, Iran | ||
| 2Assistant Professor of Sociology, Shiraz University | ||
| 3Master of Sociology, Shiraz University | ||
| 4Master of Political Geography, University of Tehran | ||
| چکیده [English] | ||
| In addition to viewing other scholars’ opinions on the concept of politics, this study involved two views and perceptions of the issue including Schmidt's antagonistic political subject and Mouffe's agonistic political matter. Both theorists seem to agree on the concept of politics and its nature; however, the way they look at politics distinguishes their opinions. Accordingly, one can ask how Schmidt and Mouffe define politics differently. In line with the question, this research is intended to study the views of Mouffe and Schmidt through a descriptive-analytical method. Schmidt seems to define politics in terms of the distinction between friends and enemies. He believes that what matters is the distinction between friend and foe. For this reason, Schmidt believes that politics is nonsense when there is no hostility. Consequently, politics is the ultimate border of antagonism (hostility) in Schmidt's view. Mouffe, on the other hand, bases politics on agony and seeks to turn aggression into opposition. For Mouffe, an opponent is a rival whose presence is legitimate and must be considered. If there should be a struggle, it must be a against rival ideas and not an attempt to eliminate them. The results of this research indicated that the discourse of the revolution is a new expression of the government in the world of politics; a discourse which considers the principle of independence in the field of theory and practice from the imported ideas. It considers the case not as a conflict or competition, but as a principle of maintaining independence of the state or sovereignty structure and centers religious democracy in internal affairs. Thus, in Schmidt's view, the state derives its legitimacy through fighting, confrontation and conflict; while in Schmitt’s view, it derives its legitimacy from the democratic process. however, the discourse of the Islamic Revolution regards government to gain its legitimacy from people and religion; a discourse centered on religious democracy in society | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Antagonism, agonism, politics, the Islamic Republic of Iran | ||
| مراجع | ||
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 313 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 253 |
||