آمار
| تعداد نشریات | 36 |
| تعداد شماره‌ها | 1,192 |
| تعداد مقالات | 8,579 |
| تعداد مشاهده مقاله | 6,988,784 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 4,032,634 |
اثربخشی درمان مثبت‌نگر بر آشفتگی روان‌شناختی و گرایش به اعتیاد در سربازان مصرف‌کننده مواد | ||
| روانشناسی نظامی | ||
| دوره 13، شماره 50، شهریور 1401، صفحه 185-166 اصل مقاله (1.17 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| میترا موسی پور* 1؛ زهرا بیگی2؛ آیدا کیوانفر3؛ نسیم نایب دربان4 | ||
| 1نویسنده مسئول: کارشناس‌ارشد روانشناسی بالینی، واحد ساوه، دانشگاه علوم و تحقیقات، ساوه، ایران. | ||
| 2کارشناس‌ارشد روانشناسی بالینی، واحد سیرجان، دانشگاه آزاد اسلامی، سیرجان، ایران. | ||
| 3کارشناس‌ارشد روانشناسی بالینی، واحد ارسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، ارسنجان، ایران. | ||
| 4کارشناس‌ارشد روانشناسی عمومی، واحد ساوه، دانشگاه علوم و تحقیقات، ساوه، ایران. | ||
| تاریخ دریافت: 09 اردیبهشت 1401، تاریخ بازنگری: 31 اردیبهشت 1401، تاریخ پذیرش: 31 اردیبهشت 1401 | ||
| چکیده | ||
| هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مثبت‌نگر بر آشفتگی روان‌شناختی و گرایش به اعتیاد در سربازان مصرف‌کننده مواد انجام شد. روش: جامعه آماری موردمطالعه شامل تمامی سربازان مصرف‌کننده مواد شهر کرج بود که از این میان، 30 نفر از سربازانی که ملاک‌های ورود به پژوهش را داشتند، با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند که به‌صورت گمارش تصادفی، ۲ گروه 15 نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، 8 جلسه آموزش روان‌درمانی مثبت‌نگر دریافت کرد و گروه کنترل، هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. شرکت‌کنندگان با پرسش‌نامه استعداد اعتیاد وید و همکاران (1992) و پرسش‌نامه آشفتگی روان‌شناختی کسلر و همکاران (2003) ارزیابی شدند. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر به‌وسیله نسخه 23 نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: مقایسه میانگین‌ها نشان داد مداخله در تغییر نمرات آشفتگی روان‌شناختی و گرایش به اعتیاد موثر عمل کرده است. تفاوت‌ها از پس‌آزمون به پیگیری معنادار نیستند (05/0<P)؛ به این معنا که اثرات درمانی در طول زمان ثبات داشته‌اند. نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت آموزش درمان مثبت‌نگر بر آشفتگی روان‌شناختی و گرایش به اعتیاد در سربازان مصرف‌کننده مواد اثربخش بوده است و این اثربخشی در طول زمان ثبات داشته است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| درمان مثبت‌نگر؛ آشفتگی روان‌شناختی؛ گرایش به اعتیاد | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The Effectiveness of Positive Therapy on Psychological Distress and Addiction Tendency in the Addicted Soldiers | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Mitra Moosapoor1؛ Zahra Beygi2؛ Ayda Keyvanfar3؛ Nasim Nayeb Darban4 | ||
| 1Senior Expert in Clinical Psychology, Saveh University of Science and Research Branch, Saveh, Iran | ||
| 2Senior Expert, Department of Clinical Psychology, Islamic Azad University, Sirjan Branch, Sirjan, Iran | ||
| 3Senior Expert, Department of Clinical Psychology, Islamic Azad University, Arsanjan Branch, Arsanjan, Iran | ||
| 4Senior Expert, Department of General Psychology, Saveh University of Science and Research, Saveh, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| Aim: The aim of this study was to investigate the effectiveness of positive treatment on psychological distress and addiction in drug-using soldiers. Method: The statistical population included all soldiers consuming drugs in Karaj, from which 30 soldiers who met the inclusion criteria were selected by convenience sampling method, which was randomly assigned to two groups of 15 people tested and controlled. The experimental group received 8 sessions of positive psychotherapy and the control group did not receive any intervention. Participants were assessed using Addiction Potential Scale (APS), Kessler psychological distress questionnaire. Data were analyzed using repeated measures analysis of variance using SPSS23 software. Results: Comparison of means showed that the intervention was effective in changing the scores of psychological disturbance and tendency to addiction. Differences from post-test to follow-up were not significant (P <0.05). This means that the therapeutic effects have been stable over time. Conclusion: Therefore, it can be concluded that positive therapy training has been effective on psychological distress and addiction in soldiers who use drugs, and this effectiveness has been stable over time. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Positive Therapy, Psychological Distress, Addiction Tendency | ||
| مراجع | ||
|
بشرپور، سجاد؛ عباسی، آزاده (1394)، رابطه بین تحمل آشفتگی و اضطرار منفی و مثبت با شدت وابستگی و گرایش به مصرف در افراد وابسته به مواد، مجله تحقیقات علوم رفتاری، 12 (1)، 102-92.
خانجانی، مهدی (1396)، اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌نگر بر رضایت از زندگی، خوش‌بینی و عواطف مثبت در دانشجویان، مطالعات روانشناسی بالینی، 7 (27)، 159-137.
رستمی، رضا؛ نصرت‌آبادی، مسعود؛ محمدی، فاطمه (1386)، بررسی مقدماتی دقت تشخیصی مقیاس‌های 2 .AAS،APS ، MAC-R، پژوهش‌های روان‌شناختی، 10 (1،2)، 28-11.
رحیمی، سحر؛ برج‌علی، احمد؛ سهرابی، فرامرز (1394)، اثربخشی مداخلات روانشناسی مثبت‌گرا بر تابآوری بیماران زن مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس، پژوهش‌نامه روانشناسی مثبت، 1 (3)، 10-1.
سهرابی، فرامرز؛ جعفری‌روشن، فریبا (1395)، اثربخشی روان‌درمانی گروهی مثبت‌نگر بر تابآوری، شادکامی و سلامت عمومی زنان دارای همسر وابسته به مواد مخدر، پژوهش‌نامه روانشناسی مثبت، 2 (1)، 46-31.
شکاری، حسین؛ یوسفی، سجاد؛ احمدی، محمد (1396)، بررسی ارتباط سلامت روان سربازان با اعتیاد و آسیب به خود در گذشته، پرستار و پزشک در رزم، 14 (5): 43-39.
شیخ‌الاسلامی، علی؛ کیانی، احمدرضا؛ احمدی، شیلان؛ سلیمانی، اسماعیل (1395)، پیش‌بینی گرایش به مصرف مواد براساس سیستم‌های فعال‌ساز و بازدارنده رفتاری، انعطاف‌‌پذیری شناختی و تحمل آشفتگی در دانش‌آموزان، فصل‌نامه علمی اعتیادپژوهی، ۱۰ (۳۹)، ۱۰۹-۱۲8.
قطبی‌نژادبهرآسمانی، اورانوس؛ حسنی‌راد، مرجان؛ اسماعیلی، کوروش (1395)، تأثیر روان‌درمانی مثبت‌نگر گروهی بر افزایش توانمندی‌های منشی و شادکامی در بیماران مبتلا به درد مزمن، نهمین کنگره بین‌المللی روان‌درمانی (اجلاس آسیایی در بستر ارزش‌های فرهنگی) .
قطبی‌نژاد بهرآسمانی، اورانوس؛ احدی، حسن؛ حاتمی، حمیدرضا؛ صرامی‌فروشانی، غلام‌رضا (1397)، مقایسه اثربخشی روان درمانی مثبت‌نگر گروهی و روان‌نمایشگری گروهی بر نگرش معنوی، تحمل پریشانی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به درد مزمن، بیهوشی و درد، 9 (۴): ۶۵-۵۱.
کدیور، مریم؛ کهرازئی، فرهاد؛ نیک‌منش، زهرا (1394)، اثربخشی مداخله مبتنی‌بر درمان مثبت‌نگر بر بهبود سبک‌های مقابله‌ای و پیشگیری از بازگشت در افراد دارای تشخیص اختلال مصرف مواد، پژوهش‌نامه روانشناسی مثبت، 1(4)، 54-41.
کلاهی‌حامد، صبا؛ احمدی، عزت‌الله؛ شالچی، بهزاد (1397)، تبیین گرایش به مصرف موادمخدر براساس هوش معنوی و خردمندی، افق دانش، 24 (2): 152-146.
گودرزی، کوروش؛ روزبهانی، مهدی (1400)، بررسی وضعیت شیوع مصرف مواد مخدر در سربازان پادگان‌های سطح استان لرستان، روانشناسی نظامی، 14 (45): 51-35.
نعیمی، ابراهیم؛ شفیع‌آبادی، عبدالله؛ داوودآبادی، فاطمه (1395)، اثربخشی آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی با تأکید بر آموزه‌های دینی بر تابآوری و رغبت‌های شغلی دانش‌آموزان، فصل‌نامه فرهنگ مشاوره و روان‌درمانی، 7 (28).
هنرمندزاده، ریحانه؛ سجادیان، ایلناز (1395)، اثربخشی مداخله مثبت‌نگر گروهی بر بهزیستی روان‌شناختی، تابآوری و شادکامی دختران نوجوان بی‌سرپرست، پژوهش‌نامه روانشناسی مثبت، 2 (2)، 50-35.
یعقوبی، حمید (1394)، ویژگی‌های روان‌سنجی نسخه 10 سؤالی پرسش‌نامه پریشانی روان‌شناختی کسلر، پژوهش‌های کاربردی روان‌شناختی، 6 (4): 58-45.
Chakhssi F, Kraiss JT, Sommers-Spijkerman M, Bohlmeijer ET. (2018). The effect of positive psychology interventions on well-being and distress in clinical samples with psychiatric or somatic disorders: a systematic review and meta-analysis. BMC psychiatry, 18(1):211.
Fredrickson, B. L. (2001). The role of positive emotions in positive psychology: The broaden-and-build theory of positive emotions. American Psychologist, 56, 218-226.
Forgeard, M. J. C., & Seligman. M. E. P. (2012). Seeing the glass half full: A review of the causes and consequences of optimism. Critiques psychologies, 18(2), 107-120.
Ford, B. Q., Dmitrieva, J. O., Heller, D., Chentsova-Dutton, Y., Grossmann, I., Tamir, M., . . . Mauss, I. B. (2015). Culture shapes whether the pursuit of happiness predicts higher or lower well-being. Journal of Experimental Psychology: General, 144(6), 1053-1062
Kaiser, A.J.; Milich, R.; Lynam, D.R.; & Charnigo, R.J. (2012). Negative Urgency, Distress Tolerance, and Substance Abuse among College Students. Journal of Addictive Behaviors, 37, 1075–83.
Khodabakhsh R, Khosravi Z, Shahangian Sh. (2013). Effectiveness of Positive Psychotherapy on Depression Symptoms and Character Strengths in Patients with Cancer. Positive Psychologyt1(1):35-50
Leyro, T. M., Volensky, M. J., & Bernstein, A. (2010). Distress tolerance and psychopathological symptoms and disorders: A review of the empirical literature among adults. Journal of Psychological Bulletin, 136, 576-600.
Lyubomirsky, S. & Layous, K. (2013). How do simple positive activities increase well-being? Current Directions in Psychological Science, 22 (1), 57-62.
Obermann, L. A. (2017). Genuine, independent, holistic, and appropriate: four considerations for the optimization of positive interventions. Master of Applied Positive Psychology (MAPP) Capstone Projects. 111. http://repository. upenn. edu/mapp_capstone/111
Padesky CA, Mooney KA. (2012). Strengths-based cognitive–behavioural therapy: A four-step model to build resilience. Clinical Psychology & Psychotherapy;19(4):283-90.
Rashid, T., & Seligman, M. E. P. (2013). Positive Psychotherapy In: R. J. Corsini & D. Wedding, Current Psychotherapies, (10th Edition). Belmont, CA: Cengage.
Rashid T, Seligman MEP. (2015). Positive psychotherapy: A strength-based approach. The Journal of Positive Psychology, 10(1), 25-40.
Rashid, T. (2008). Positive psychotherapy. In: S, J. Lopez (Ed.). Positive psychology: exploring the best in people, Vol 4. Westport, CT: Praeger Publisher.
Rogowski, A. (2011). Improving affect regulation in eating disorders: the case for positive emotions. Doctoral dissertation in clinical psychology, The University of Edinburgh.
Seligman, M. E., Rashid, T., & Parks, A. C. (2006). Positive psychotherapy. American psychologist, 61(8), 774.
Simons, J.S.; & Gaher, R.M. (2005). The distress tolerance scale: Development and validation of a self- report measure. Journal of Motivation and Emotion, 20, 83- 102.
Walter, J. B. (1999). Communication addiction disorder: concern over media, behavior and effects. A paper presented at The Annual Meeting of The American Psychological Association; 1999.
Zvolensky, M.J.; Vujanovic, A.A.; Bernstein, A.; & Leyro, T. (2010). Distress tolerance: Theory, measurement, and relations to psychopathology. Journal of Current Directions in Psychological Science, 19, 406-10 | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 208 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 160 |
||