اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 34 |
| تعداد شماره‌ها | 1,289 |
| تعداد مقالات | 9,294 |
| تعداد مشاهده مقاله | 8,800,220 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,339,765 |
شناسایی پیشرانها و پسرانهای سازمان مربیگرا با رویکرد پرورش سرمایه انسانی برای دانشگاه‌ها با رویکرد آمیخته | ||
| پژوهشهای مدیریت منابع انسانی | ||
| مقاله 2، دوره 15، شماره 2 - شماره پیاپی 52، مرداد 1402، صفحه 49-85 اصل مقاله (1.43 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| سعیده گل پرور1؛ یوسف محمدی مقدم* 2؛ بیژن عبداللهی3 | ||
| 1دانشجوی دکتری رشته مدیریت منابع انسانی، گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران | ||
| 2استاد مدعو گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران | ||
| 3دانشیار مدعو گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران | ||
| تاریخ دریافت: 29 آبان 1401، تاریخ بازنگری: 25 بهمن 1401، تاریخ پذیرش: 08 مرداد 1402 | ||
| چکیده | ||
| در جوامع امروزی، سازمان های پیشرو به دنبال راهبردی در جهت توسعه منابع و تعالی سازمان هستند. سازمان مربی گرا پارادایم جدیدی در حوزه مدیریت سازمانی است که بر موضوع مربی گری به عنوان ابزاری درجهت افزایش بهره وری، انگیزه، خلاقیت و نوآوری منابع انسانی تمرکز دارد. هدف این پژوهش شناسایی پیشران ها و پسران های سازمان مربی گرا با رویکرد پرورش سرمایه انسانی برای دانشگاه ها می باشد. پژوهش حاضر از نوع آمیخته، در پارادایم قیاسی-استقرایی و به صورت کیفی-کمی است. جامعه آماری پژوهش در بخش کیفی و کمی، متخصصان در حوزه مربی گری شامل اساتید و مدیران دانشگاه ها می باشند. 25 نفر نمونه موردنظر از طریق روش هدفمند و تکنیک گلوله برفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده در بخش کیفی مصاحبه و در بخش کمی پرسشنامه می باشد. در بخش کیفی داده ها با روش تحلیل مضمون و نرم افزار ATLAS.TI تحلیل و در بخش کمی با تکنیک دلفی فازی، میزان اهمیت و اولویت مولفه ها مشخص گردید. 12مولفه تغییرات و تحولات محیطی، لزوم پرورش سرمایه انسانی و توسعه سازمانی، دانش و مهارت های مربی، ویژگی های شخصیتی مربی، ویژگی های شخصیتی متربی، نگرش های متربی، استراتژی های مدیریت و رهبری، ساختار سازمانی، فرهنگ مربی گری، زیرساخت ها و تکنولوژی به عنوان پیشران ها و مزایای فردی و مزایای سازمانی به عنوان پسران های سازمان مربی گرا با رویکرد پروش سرمایه انسانی برای دانشگاه ها شناسایی شدند. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| مربی گری؛ سازمان مربی گرا؛ پرورش سرمایه انسانی؛ تحلیل مضمون؛ تکنیک دلفی فازی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Identifying the Antecedents and Consequences of the Coaching Organization with a Human Capital Fostering Approach for Universities with a Mixed Approach | ||
| نویسندگان [English] | ||
| saeede Golparvar1؛ Yousef Mohammadi Moghadam2؛ Bijan Abdollahi3 | ||
| 1PhD student in Human Resource Management, Department of Public Administration, Faculty of Management and Economics, Science and Research Unit, Islamic Azad University, Tehran, Iran | ||
| 2Visiting Professor, Department of Public Administration, Faculty of Management and Economics, Science and Research Unit, Islamic Azad University, Tehran, Iran | ||
| 3Visiting Associate Professor, Department of Public Administration, Faculty of Management and Economics, Science and Research Unit, Islamic Azad University, Tehran, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| In today’s societies, leading organizations are looking for a strategy to develop resources and improve the organization. The coaching organization is a new paradigm in the field of organizational management that focuses on coaching as a tool to increase productivity, motivation of human resources. The aim of this study was to identify the antecedents and consequences of the coaching organization with a human capital fostering approach for universities. This research is of a mixed type, in the paradigm of deductive-inductive and qualitatively-quantitative. The statistical population in qualitative and quantitative section of the study is experts in the field of coaching, including professors and managers of universities. 25 people of the desired sample were selected through targeted method and snowball technique. The data collection tool is interview in the qualitative part and questionnaire in the quantitative part. In the qualitative part, the data were analyzed using theme analysis method and ATLAS. TI software, and in the quantitative part, the importance and priority of the components were determined using the Fuzzy Delphi technique. 12 components were identified including: environmental changes and transformations, the need for human capital cultivating and organizational development,, coach personality traits, coach knowledge and skills, coachee personality traits, coachee specific attitudes, management and leadership strategies, organizational structure, coaching culture, Infrastructure and technology identified as antecedents and individual benefits and organizational benefits as consequences of coaching organization with human capital fostering approach for universities. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Coaching, Coaching Organization, Human Capital Fostering, Theme Analysis, Fuzzy Delphi Technique | ||
| مراجع | ||
|
آذر، عادل و فرجی، حجت (1381)، علم مدیریت فازی، تهران: موسسه کتاب مهربان نشر.
آییننامه نظارت، ارزیابی و تضمین کیفیت آموزش عالی (1395)، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری. https://nezarat.msrt.ir/file/download/regulation/1503485700-self-a.pdf
احمدزاده، سلیمان؛ صیادی، سعید؛ سلاجقه، سنجر و شیخی، ایوب (1396)، طراحی الگوی پرورش مدیر به‌عنوان مربی در بخش دولتی ایران: رویکرد همافزایی، پژوهشنامه مدیریت تحول، سال نهم، شماره 18 (شماره پیاپی 31)، بهار 1396، 117-141.
الوانی، سیدمهدی و خدامی، عبدالصمد (1396)، مربیگری رویکردی اثربخش در مدیریت منابع انسانی، تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی.
ایزان، محسن؛ قادری، مصطفی و شیربیگی، ناصر (1398)، تحلیل روایت نگارانهی ادراک و تجربه زیسته راهبران آموزشی و اجرای الگوهای نظارت آموزش معلم-محور در مدارس ابتدایی: تدوین و اعتباریابی الگوی بومی، ماهنامه رهیافتی نو در مدیریت آموزشی، سال یازدهم، شماره 4، 211-236.
حسنپور، اکبر؛ وکیلی، یوسف؛ جعفرینیا، سعید و فرهادی، رها (1400)، موانع و چالشهای موفقیت مربیگری مدیران در صنعت پتروشیمی، فصلنامه آموزش و توسعه منابع انسانی، سال هشتم، شماره 30، 188-161.
خسرویمهر، رویا؛ هادی، وحید؛ جعفرنیا، مسعود و سادات موسوی، زهرا (1400)، توانمندسازی منابع انسانی با رویکرد مربیگری، اولین اجلاس ملی پژوهشهای سازمان و مدیریت، تهران، موسسه پژوهش مدیریت مدیر. https://civilica.com/doc/1202221
رأفتی، محمد؛ موسیخانی، مرتضی؛ ذبیحی، محمدرضا و قربانی، محمود (1400)، طراحی مدل مربیگری سازمانی در سازمانهای دولتی با رویکرد بهرهوری نرم سازمانی، فصلنامه مدیریت بهرهوری، سال پانزدهم، شماره 1، 77-106.
رشیدی، زهرا (1397)، تحلیل وضعیت کیفیت آموزشی در دانشگاههای ایران و ارائه راهکارهایی برای بهبود آن، تهران: وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، موسسه پژوهش و برنامهریزی آموزش عالی، مجموعه گزارشهای تخصصی آموزش عالی، شماره 6.
https://irphe.ac.ir/files/site1/files/Book/8_Books/6.pdf
سررشتهداری، محمد؛ پورکیانی، محمد و امامی، فرشاد (1398)، تدوین مدل راهبردی وفاداری مشتریان با رویکرد تحلیل مضمون، مطالعات راهبردی ورزش و جوانان، سال چهل و پنجم، شماره 18، 372-391.
سپهوند، رضا؛ میرزایی، حبیب؛ نظرپوری، امیرهوشنگ و اسماعیلی، محمودرضا (1396)، شناسایی و اولویت‌بندی مؤلفههای داراییهای نامشهود سازمانی، پژوهشهای مدیریت منابع انسانی، سال نهم، شماره 1، 101-124.
سرلک، محمدعلی (1391)، چهرههای نوظهور سازمان در قرن بیست‌و‌یکم (تئوریها، کاربردها و چالشها)، جلد 1، تهران: نشر مرجع دانش.
صادقی، مینا (1396)، رابطه ادراک از مربیگری و اعتماد به مدیر با کامیابی کارمندان (مورد مطالعه: شرکت بیمه البرز)، به راهنمایی: سعید صحت، دانشگاه علامه طباطبایی، مقطع کارشناسی ارشد، رشته مدیریت بازرگانی.
صفیان، مهدی؛ فرهی، علی؛ حاجی ملامیرزایی، حمید و موسوی، سیدعلی (1398)، الگویی برای خطمشی گذاری سرمایه انسانی، پژوهشهای مدیریت منابع انسانی، سال یازدهم، شماره 1، 29-63.
فرهی، علی؛ ظریفمنش، حسین؛ فقیه علی‌آبادی، هادی و مازندرانی، رضا (1393)، توسعه فرایندهای اصلی سرمایه انسانی با بهرهگیری از فن تحلیل شکاف (موردمطالعه: یکی از موسسات بزرگ اقتصادی)، پژوهشهای مدیریت منابع انسانی، سال ششم، شماره 3، 115-138.
محمدی صدر، محمد؛ سیادت، سیدعلی و هویدا، رضا (1397)، شناسایی و اعتباریابی مؤلفههای مهارت مربیگری اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، راهبردهای آموزش در علوم پزشکی، سال یازدهم، شماره 1، 19-36.
محمدی مقدم، یوسف و شوقی، بهزاد (1400)، تأثیر خرد سازمانی بر اعتماد بین فردی با توجه به نقش میانجی هوش هیجانی، مطالعات مدیریت (بهبود و تحول)، سال سیام، شماره 101، 69-92.
مسچی، علیرضا؛ کیان، مریم؛ بهنام، ایمان (1397)، الفبای کوچینگ: هر آنچه که باید درباره کوچینگ بدانید، تهران: طیف نگار.
معمارزاده طهران، غلامرضا؛ مبینی، محمد و گلصنملو، خلیل (1394)، مربیگری: سیر اندیشهها، مفاهیم و نظریهها، تهران: اندیشههای گهربار.
موغلی، علیرضا؛ احمدی، سید علی‌اکبر؛ آذر، عادل و خدامی، عبدالصمد (1392)، مدل سازمان مربیگرا در صنعت بیمه ایران بر اساس عوامل منابع انسانی، زمینههای کسب و کار و نقش واسطهای فرهنگ مربیگری، پژوهشهای مدیریت عمومی، سال ششم، شماره 21، 25-48.
نصرتی، طاهره؛ غلامزاده، داریوش و مومنی، ماندان (1400)، ارائه الگوی شایستگی مربیگری مدیران، پژوهشهای مدیریت منابع انسانی، سال سیزدهم، شماره 2، 107-140.
Ali, M., Raza, B., Ali, W., & Imtaiz, N. (2020). Linking Managerial Coaching with Employees’ Innovative Work Behaviors Through Affective Supervisory Commitment: Evidence from Pakistan. International Review of Management and Marketing, 10(4), 11-16. https://doi.org/10.32479/irmm.9715
Athanasopoulou, A., & Dopson, S. (2018). A Systematic Review of Executive Coaching Outcomes: Is It the Journey or the Destination that Matters the Most? The Leadership Quarterly, 29(1), 70-88. https://doi.org/10.1016/j.leaqua.2017.11.004
Bendickson, J. S., & Chandler, T. D. (2019). Operational Performance: The Mediator Between Human Capital Developmental Programs and Financial Performance. Journal of Business Research, 94, 162-171. https://doi.org/10.1016/j.jbusres.2017.10.049
Braun, V., & Clarke, V. (2006). Using Thematic Analysis in Psychology. Qualitative research in psychology, 3(2), 77-101. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1191/1478088706QP063OA
Callaghan, G. (2022). Introducing a Coaching Culture within an Academic Faculty. International Journal of Evidence Based Coaching & Mentoring, 20(1), 83-92. https://doi.org/10.24384/2jqz-yp44
Danaeefard, H., & Babashahi, J. (2021). How Does Human Capital of Public Sector Affect National Wellbeing? Iranian Journal of Management Studies, 14(3), 469-486. https://ijms.ut.ac.ir/article_79124_860fd7bb979ff031cdfee4b3ab2233c3.pdf
De Haan, E. (2019). A Systematic Review of Qualitative Studies in Workplace and Executive Coaching: The Emergence of a Body of Research. Consulting Psychology Journal: Practice and Research, 71(4), 227-248. https://psycnet.apa.org/doi/10.1037/cpb0000144
Eriksen, M., Collins, S., Finocchio, B., & Oakley, J. (2020). Developing Students’ Coaching Ability Through Peer Coaching. Journal of Management Education, 44(1), 9-38. https://doi.org/10.1177%2F1052562919858645
Hakro, A. N., & Mathew, P. (2020). Coaching and Mentoring in Higher Education Institutions: A Case Study In Oman. International Journal of Mentoring and Coaching in Education, 9(3), 1-53. https://doi.org/10.1108/IJMCE-05-2019-0060
Katelnikov, V. (2010). Coaching Organization, Unlocking the Full Potential of Our People, Your Organizational and Our Self. http://www.1000ventures.com/business_guide/im_coaching_org.html
Kim, S. (2014). Assessing the Influence of Managerial Coaching on Employee Outcomes. Human Resource Development Quarterly, 25(1), 59-85. https://doi.org/10.1002/hrdq.21175
King, N., & Horrocks, C. (2010). Interviews in Qualitative Research, London: Sage.
Kołodziejczak, M. (2015). Coaching Across Organizational Culture. Procedia Economics and Finance, 23, 329-334. https://doi.org/10.1016/S2212-5671(15)00491-8
Ladyshewsky, R. K. (2010). The Manager as Coach as a Driver of Organizational Development. Leadership and Organization Development Journal, 31(4), 292-306. https://doi.org/10.1108/01437731011043320
Lincoln, Y. S., & Guba, E. G. (1985). Naturalist inquiry, Beverly Hills: Sage.
Lyons, P., & Bandura, R. P. (2021). Coaching to Enhance Learning and Reinforce Commitment. International Journal of Evidence Based Coaching & Mentoring, 19(2), 100-114. https://doi.org/10.24384/5tmz-7d51
Marshall, m. k. (2007). The Critical Aspect of Coaching Outcomes. A Dissertation Submitted to the Ph.D. Degree at the Antioch University. http://rave.ohiolink.edu/etdc/view?acc_num=antioch1160858983
Mathis, R., Jackson, J., Valentine, S., & Meglich, P. (2017). Human Resource Management (Fifteenth), USA: Cengage Learning.
Mayhead, B. (2020). The Emergent Role of the Coaching Manager: An Experience of Working with IPA. International Journal of Evidence Based Coaching and Mentoring, S(14), 46-60. https://doi.org/10.24384/ek22-wy47
Moellers, T., Visini, C., & Haldimann, M. (2020). Complementing Open Innovation in Multi Business Firms: Practices for Promoting Knowledge Flows Across Internal Units. Research and Development Management, 50(1), 96-115. https://doi.org/10.1111/radm.12343
Nadeem, I., Garvey, B. (2020). Learning Experiences for Academic Deans: Implications for Leadership Coaching. International Journal of Evidence Based Coaching and Mentoring, 18, 133–151. https://doi.org/10.24384/6S7R-Q077
Nieves, J., & Quintana, A. (2018). Human resource practices and innovation in the hotel industry: The mediating role of human capital. Tourism and Hospitality Research, 18(1), 72-83. https://doi.org/10.1177/1467358415624137
Ogunsanya, D. L. (2020). Organizational leadership: Perceptions and Implementation of Managerial Coaching as a Professional Development Tool in the Facilitation of Learning. A Dissertation Submitted to the Ph.D. Degree at the Northcentral University. https://www.proquest.com/openview/2bc1375f00fe492241721d647a767ec3/1?pqorigsite=gscholar&cbl=18750&diss=y
Passmore, J., & Evans-Krimme, R. (2021). The Future of Coaching: A Conceptual Framework for the Coaching Sector From Personal Craft to Scientific Process and the Implications for Practice and Research. Frontiers in Psychology, 12, 715228, 1-15. https://doi.org/10.3389/fpsyg.2021.715228
Rosha, A., & Lace, N. (2021). Assessment of the Impact of Coaching on a Company’s Performance: A Review of Methods. Journal of Open Innovation: Technology, Market, and Complexity, 7(4), 233, 1-17. https://doi.org/10.3390/joitmc7040233
Shipton, H., Sparrow, P., Budhwar, P., & Brown, A. (2017). HRM and Innovation: Looking Across Levels. Human Resource Management Journal, 27(2), 246-263. https://doi.org/10.1111/1748-8583.12102
Tyson, R. (2018). What Is Excellence In Practice? Empirical Explorations of Vocational Bildung and Practical Wisdom Through Case Narratives. Vocations and Learning, 11(1), 19-44. https://link.springer.com/article/10.1007/s12186-017-9178-7
Vlachopoulos, D. (2021). Organizational Change Management in Higher Education through the Lens of Executive Coaches. Education Sciences, 11(6), 269, 1-15. https://www.mdpi.com/2227-7102/11/6/269
Weinhardt, J. M., & Sitzmann, T. (2019). Revolutionizing Training and Education? Three Questions Regarding Massive Open Online Courses (MOOCs). Human resource management review, 29(2), 218-225. https://doi.org/10.1016/j.hrmr.2018.06.004
Woo, H. R. (2017). Exploratory Study Examining the Joint Impacts of Mentoring and Managerial Coaching on Organizational Commitment. Journal of Sustainability, 9(2), 181, 1-15. https://doi.org/10.3390/su9020181 | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 553 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 477 |
||