اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 34 |
| تعداد شماره‌ها | 1,289 |
| تعداد مقالات | 9,294 |
| تعداد مشاهده مقاله | 8,801,123 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,340,392 |
ابعاد سیاست خارجی هند در قبال مشارکت راهبردی با اسرائیل (2014-2022) | ||
| سیاست دفاعی | ||
| دوره 33، شماره 129 - شماره پیاپی 4، دی 1403، صفحه 174-145 اصل مقاله (1009.29 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسندگان | ||
| سید حامد حسینی* 1؛ سید امیر نیاکویی2 | ||
| 1دانشجوی دکتری روابط بین الملل دانشگاه گیلان | ||
| 2دانشگاه گیلان | ||
| تاریخ دریافت: 23 مهر 1402، تاریخ بازنگری: 12 آبان 1402، تاریخ پذیرش: 14 اسفند 1403 | ||
| چکیده | ||
| پس از دهه‌ها سردی روابط سیاسی و اقتصادی بین هند و اسرائیل، در سال‌های اخیر همگرایی فزاینده‌ای در منافع هند و اسرائیل وجود داشته است. این تقویت روابط با برقراری روابط دیپلماتیک کامل بین تل‌آویو و دهلی‌نو وارد مرحله جدیدی از مناسبات شد. اسرائیل با همکاری‌های دوجانبه که حوزه‌های مختلفی را در بر می‌گیرد، به بازیگر برجسته‌ای در محاسبات سیاست خارجی هند تبدیل شده است. درحالی‌که پایه‌های روابط هند و اسرائیل از قبل برقرار بوده است، نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند، زمینه را برای یک جهش و شتاب قابل توجه در روابط دوجانبه فراهم کرده است. سوال این مقاله بدین گونه است که ارتقای روابط اسرائیل و هند به سطح راهبردی در طول یک دهه اخیر، تابع چه متغیرها و ملاحظاتی بوده است. فرضیه نگارنده بر اساس رویکرد نظری واقع‌گرایی نوکلاسیک بیان می‌کند که توسعه روابط این دو بازیگر در درجه اول به نقش کلیدی رهبران دو دولت و ترجیحات حزبی آن‌ها مربوط بوده است و ثانیا نیازهای راهبردی متقابل به تغییر و تقویت این روابط کمک کرده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که آینده سطح مطلوب روابط در صورت تغییرات در قدرت سیاسی دو دولت و نیز تحولات منطقه‌ای با درجاتی از عدم اطمینان همراه است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| واقع‌گرایی نوکلاسیک؛ هند؛ بنیامین نتانیاهو؛ مودی؛ مشارکت راهبردی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Dimensions of India's foreign policy towards strategic partnership with Israel (2014-2022) | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Seyed Hamed Hosseini1؛ Seyed Amir Niakoee2 | ||
| 1PhD Student in International Relations. University of Guilan | ||
| 2Associate Professor, Political Science, University of Guilan | ||
| چکیده [English] | ||
| After decades of cold political and economic relations between India and Israel, in recent years there has been an increasing convergence of interests between India and Israel. This strengthening of relations entered a new phase of relations with the establishment of full diplomatic relations. Israel has become a prominent player in India's foreign policy calculations, with bilateral cooperation that spans multiple domains. While the foundations of India-Israel relations are already in place, Narendra Modi has paved the way for a significant leap and momentum in bilateral relations. The question is that the promotion of Israel-India relations to a strategic level during the last decade was subject to what variables and considerations. Based on the approach of neoclassical realism, the author's hypothesis states that the development of relations between these two actors was primarily related to the key role of the leaders of the two governments and their party preferences, and secondly, mutual strategic needs helped to change and strengthen these relations. The findings of the research show that the future of the desired level of relations in case of changes in the political power of the two governments as well as regional developments is associated with some degree of uncertainty. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Neoclassical realism, India, Netanyahu, Modi, strategic partnership | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 84 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 16 |
||