تعداد نشریات | 38 |
تعداد شمارهها | 1,240 |
تعداد مقالات | 8,994 |
تعداد مشاهده مقاله | 7,846,996 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 4,707,534 |
اثربخشی آموزش تلفیقی هیجانمحور و بخشودگی بر میزان همبستگی خانوادگی و گرایش به طلاق در بین زنان آسیبدیده از خیانت زناشویی | ||
فصلنامه فرهنگی- تربیتی زنان و خانواده | ||
دوره 16، شماره 56، آذر 1400، صفحه 193-220 اصل مقاله (856.92 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
نویسندگان | ||
یاسر رضاپور میرصالح1؛ رویا شفیع زاده* 2؛ فرزانه امین3 | ||
1دانشیار، گروه مشاوره، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان، یزد، ایران | ||
2نویسنده مسئول: کارشناس ارشد مشاوره خانواده، دانشکدهی علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان، یزد، ایران | ||
3سازمان بهزیستی، اورژانس اجتماعی شهرستان میبد، یزد، ایران | ||
تاریخ دریافت: 14 مرداد 1399، تاریخ بازنگری: 04 آبان 1400، تاریخ پذیرش: 02 آبان 1400 | ||
چکیده | ||
هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش تلفیقی هیجانمحور و بخشودگی بینفردی بر گرایش به طلاق و انسجام خانوادگی زنان آسیبدیده از خیانت زناشویی بود. این مطالعه یک پژوهش نیمه آزمایشی از نوع مطالعات خط پایه چندگانه بود. نمونه شامل 3 نفر از زنان آسیبدیده از خیانت بود که با روش نمونهگیری در دسترس از بین زنان آسیبدیده از خیانت زناشویی که در سال 1396 به اورژانس اجتماعی شهرستان اردکان مراجعه داشتهاند، انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای میل به طلاق روزلت و همکاران (1986) و ارزیابی انطباق و انسجام خانوادگی السون و همکاران (1985) در سه مرحله خط پایه، دوره آموزش و پیگیری استفاده شد. ابتدا ارزیابی اولیه با استفاده از پرسشنامهها در دو مرحله خط پایه، انجام و سپس شرکتکنندگان طی 10 جلسه تحت آموزش انفرادی با رویکرد هیجانمدار و بخشودگی قرار گرفتند. یک ماه پس از پایان آموزش، از شرکتکنندگان آزمون پیگیری به عمل آمد. مقایسه نمرات افراد در دو مرحله، نشاندهندهی تفاوت معناداری در شاخصهای کلی متغیرهای میل به طلاق و انسجام خانوادگی است (05/0>p). تغییرات در مرحله پیگیری نیز حفظ شده بود که نشان از پایداری تأثیر آموزش میداد. بر اساس یافتهها میتوان نتیجه گرفت که از آموزش تلفیقی هیجانمدار و بخشودگی میتوان در کاهش گرایش به طلاق و افزایش انسجام و انطباق خانوادگی زنان آسیبدیده از خیانت بهره برد. | ||
کلیدواژهها | ||
آموزش هیجانمدار؛ بخشودگی زناشویی؛ گرایش به طلاق؛ انسجام خانوادگی؛ زنان خیانتدیده | ||
عنوان مقاله [English] | ||
The Effect of Emotion-Focused Therapy Based on Interpersonal Forgiveness Concepts on Decreasing Divorce Tendency and Increasing Family Cohesion in Women Who Affected by Marital Infidelity | ||
نویسندگان [English] | ||
Yaser Rezapour Mir Saleh1؛ Roya Shafizadeh2؛ Farzaneh Amin3 | ||
1Associate Professor, Department of Consultancy, College of Human and Social Sciences, Ardakan University, Yazd, Iran | ||
2MA in Family Consultancy, College of Human and Social Sciences, Ardakan University, Yazd, Iran | ||
3Meybod Social Emergency Welfare Organization, Yazd, Iran | ||
چکیده [English] | ||
The purpose of present study was to investigate the effect of emotion-focused therapy based on interpersonal forgiveness concepts on decreasing divorce tendency and increasing family cohesion in women who affected by marital infidelity. A pretest-posttest quasi-experimental study design using multiple single-case study method was used. 3 women who affected by marital infidelity of their husbands and referred to Ardakan social welfare emergency institute were selected by available sampling. Data gathered by divorce tendency scale (Rusbult & et al, 1986) and family adaptability & cohesion evaluation scale (Faces III) in 3 time point phase. The participants answered to the scales twice in baseline phase, then emotion-focused therapy was carried out in treatment phase during 10 sessions. Participants answered to the scales in 4th and 7th and final session of the intervention. After one month, as follow-up phase, participant also answered to the scales. The data were analyzed using visual analysis, improvement percentage and reliable change index. The findings showed that there were significant clinically and statistically improvements in the divorce tendency and family adaptability and cohesion after treatment (p<.05). After one months of follow-up, differences were also maintained, that indicates the sustainability of the therapeutic effects. Regarding the results, it can be concluded that emotion-focused intervention based on forgiveness concepts can be used to increase the family adaptability and cohesion and to reduce divorce tendency in women who affected by infidelity of their husbands. | ||
کلیدواژهها [English] | ||
Emotion-Focused Therapy, Forgiveness, Divorce, Family Cohesion, Infidelity | ||
مراجع | ||
آرین فر، نیره و اعتمادی، عذرا (1395). مقایسه اثربخشی زوج درمانی یکپارچه نگر و هیجان مدار بر صمیمیت زناشویی زوجین آسیب دیده از خیانت همسر. فصلنامه علمی پژوهشهای مشاوره، ۱۵ (۵۹)، ۷-۳۷.
آقاگدی، پریسا؛ گلپرور، محسن و آقایی، اصغر. (1391). تاثیر درمان ذهنآگاهی بخشش محور و درمان هیجان مدار بر بخشش در زنان آسیبدیده از پیمانشکنی همسر. نشریه مدیریت ارتقای سلامت، 5(1)، 53-45.
پوریحیی، سیدمصطفی؛ شیرکوند، فریده؛ سلیمی، آرمان؛ داورنیا، رضا و شاکرمی، محمد. (1397). تاثیر مداخله مبتنی بر بخشش به شیوه گروهی بر صمیمیت زناشویی زنان آسیبدیده از پیمانشکنی همسر. فصلنامه علمی پژوهشی افق دانش، 25(2)، 109-102.
ثنائی ، باقر .(1387). مقیاسهای سنجش خانواده وازدواج . تهران : انتشارات بعثت.
حبیبی عسگرآباد، مجتبی و حاجیحیدری، زهرا. (1394). علل خیانت زناشویی از دیدگاه زوجین مراجعهکننده به دادگاه خانواده: یک مطالعه کیفی. نشریه خانواده پژوهشی، 42(11)، 186-165.
خدابخشی کولایی، آناهیتا؛ بهرامی، سپیده؛ رستاک، حمید و اقلیما، مصطفی. (1395). بررسی کیفیت عشق و رضایت جنسی در مردان با سابقه پیمان شکنی و فاقد سابقه پیمان شکنی. فصلنامه مددکاری اجتماعی، 5(4)، 12-5.
خطیبی، اعظم (1395). بررسی تأثیر هر یک از مؤلفههای سازگاری بر انسجام خانواده اقوام شهر همدان با رویکرد جامعه شناختی. مجله جامعه شناسی ایران، (2)16، 135-169.
درگاهی، شهریار؛ محسن زاده، فرشاد و زهراکار، کیانوش (1394). تاثیر آموزش مهارت مثبتاندیشی بر بهزیستی روانشناختی و کیفیت رابطه زناشویی ادارک شده زنان نابارور. پژوهشنامه روانشناسی مثبت، 1(3)، 58-45.
دهقان منشادی، ماریه؛ زارعی، اقبال؛ ماریه؛ عسگری، مهین و نظیری، قاسم. (1395). بررسی اثربخشی استعاره درمانی و بخشش درمانی بر ابعاد سازگاری پس از طلاق. روشها و مدلهای روانشناختی، 27(8)، 48-29.
زارع، مریم و سامانی، سیامک. (1387). بررسی نقش انعطافپذیری و انسجام خانواده در هدفگرایی فرزندان. مجله خانواده پژوهی، 13(4)، 36-17.
زارعی، اقبال؛ دهقان منشادی، ماریه؛ عسگری، مهین و نظیری، قاسم. (1395). بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر بخشودگی بر ابعاد سازگاری زنان پس از طلاق شیراز. فصلنامه علمی پژوهشی زن و جامعه، 8(4)، 38-21.
زرگر، یداله؛ محمدی بهرام آبادی، راضیه و سباکنژاد، سودابه. (1391). بررسی فرایندهای خانواده به عنوان پیشبینهای مشکلات رفتاری در دانشآموزان پایه دوم دبیرستانهای شهر یاسوج. نشریه روانشناسی مدرسه، 1(2)، 103-77.
سازمان ثبت احوال ایران، آمار ازدواج و طلاق (1396) بر گرفته شده از:
https://www.sabteahval.ir/Default.aspx?tabid=4773
سلیمی، هادی؛ محسنزاده، فرشاد و نظری، علیمحمد. (1395). پیشبینی سازگاری زناشویی بر انسجام خانوادگی، زمان با هم بودن و منابع مالی در معلمان. فصلنامه علمی پژوهشی زن و جامعه، 7(2)، 192-175.
سلیمی، هادی؛ محسنزاده، فرشاد و نظری، علیمحمد.(1393). پیشبینی سازگاری زناشویی بر اساس انسجام خانوادگی، مهارت تصمیمگیری و حل مسئله و مهارتهای مقابله. فصلنامه نسیم تندرستی، 3(1)، 63-56.
سودانی، منصور؛ کریمی، جواد؛ مهرابی زاده هنرمند، مهناز و نیسی، عبدالکاظم. (1391). اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر کاهش آسیبهای ناشی از خیانت همسر. تحقیقات علوم رفتاری، 10(4)، 268-258.
شاه بیک، سروش؛ خانهکسی، علی و خانمحمدی، ارسلان. (1397). بررسی قایسهای راهبردهای مقابلهای و تاب آوری در زنان مطلقه و غیر مطلقه. فصلنامه مدیریت سلامت، 7(2)، 50-44.
شاهمرادی، حسین؛ صادقی، مسعود؛ گودرزی، کوروش و روزبهانی، مهدی. (1398). اثربخشی رویکردهای تلفیقی هیجان مدار-گاتمن و راهبردی-راه حل محور برکاهش میل به طلاق. روانشناسی خانواده، 6(2), 71-86.
شعاع کاظمی، مهرانگیز و عندلیب، حسین (1398). کتاب توصیفی خیانت زناشویی، علل، زمینهها، ترمیم و بازسازی خانواده بعد از خیانت. انتشارات بین المللی قم، فرهنگ و عقلانیت. دانشگاه علمی- کاربردی قم. چاپ اول.
شیرینکار، زهره؛ نامداری، کوروش؛ جمیلیان، حمیدرضا و عابدی، احمد. (1394). تاثیر درمان گروهی مبتنی بر بخشش بر علائم افسردی و نشخوار فکری زنان مبتلا به افسرده خویی. فصلنامه مطالعات روانشناسی بالینی، 22(6)، 104-85.
صفآرا، مریم و بخشیزاده، محمد. (1396). اثربخشی آموزش مبتنی بر بهزیستی روانشناختی و شادکامی مادران دانشآموزان دارای اختلال خاص یادگیری شهر طبس. فصلنامه روانشناسی افراد استثنایی، 28(7)، 208-187.
علیپور، صدرا؛ اعزازی بجنوردی، المیرا؛ هنرمند بادرام، مونا؛ موسوی، سحر و دشت بزرگی، زهرا. (1396). اثربخشی آموزش تصویرسازی ارتباطی (ایماگوتراپی) بر دیدگاه درکی و بخشودگی زنان آسیبدیده از خیانت زناشویی. نشریه مدیریت ارتقای سلامت، 6(6)، 51-46.
کارگر، مونا؛ کیمیایی، سیدعلی و مشهدی، علی.(1393). اثربخشی زوج درمانی گروهی مبتنی بر خودنظمبخشی، بر آزار عاطفی و آشفتگی زناشویی. مشاوره و رواندرمانی خانواده، 4(2)، 269-297.
کجباف، محمدباقر؛ اسماعیلی، لیلا و اسماعیلی، مریم. (1393). اثربخشی مداخله گروهی مبتنی بر بخشش بر بهزیستی روانشناختی جانبازان و همسران آنها. مجله دستاوردهای روانشناختی، 4(3)، 32-15.
کشاورز افشار، حسین؛ اعتمادی، احمد؛ احمدینوده، خدابخش و سعدیپور، اسماعیل (1392). مقایسه اثربخشی الگوی مبتنی بر تحلیل سازههای شخصی با درمان هیجانمدار بر رضایت زناشویی. فصلنامه مشاوره و رواندرمانی خانواده، 3(4)، 639-613.
ملکزاده ترکمانی، پریسا؛ امینپور، مینا؛ بختیاری سعید، بهرام؛ خلیلی، غلامرضا و داورنیا، رضا. (1397). بررسی اثربخشی مداخله بخشش محور بر دلزدگی زناشویی زنان آسیب دیده از پیمان شکنی همسر. مجله علوم پزشکی زانکو، 45-31.
ملکزاده، اکرم؛ عزازی بجنوردی، المیرا؛ شاهنده، آمنه؛ وطنخواه، حوریه و بهادریجهرمی، ثمینه. (1396). اثربخشی آموزش مهارت بخشش بر تعارض زناشویی و رخاشگری در والدین کودکان ناشنوا. فصلنامه توانمندسازی کودکان استثنایی، 22(8)، 72-61.
مومنی جاوید، هرآوره و شعاع کاظمی، مهرانگیز. (1391). اثربخشی مداخلات روان درمانی بر بخشش خیانت همسر در زنان ماهل شهر تهران در سالهای89-1390. فصلنامه پژوهش اجتماعی، 155-139.
نامنی، ابراهیم؛ محمدی پور، محمد و نوری، جعفر (1396). اثربخشی درمان هیجان مدار به شیوه گروهی بر بخشودگی بین فردی و امید در زنان مطلقه. فصلنامه فرهنگ مشاوره و روان درمانی، 29(8)، 78-57.
نواصر، معصومه؛ دریکوند، سامان؛ نوریان، فرزانه و بامداد، سارا. (1396). تاثیر درمان مبتنی بر ذهنآگاهی بر سلامت معنوی، بخشش و راهبردهای مقابلهی مذهبی بیماران قلبی شهر اصفهان. مجله پیشرفتهای نوین در علوم رفتاری، 11(2)، 69-55.
یاریان، سجاد؛ محمودیمقدم، سیدروحالله؛ خرامین، شیرعلی و نیکدل، فریبرز. (1393). اثربخشی مداخله گروهی بخشش بر سلامت ذهنی و کنترل خشم زندانیان با جرم نزاع دستهجمعی. فصلنامه اندیشه و رفتار، 31(8)، 27-17.
یوسفی، ناصر. (1390). مقایسه اثربخشی دو رویکرد خانواده درمانی مبتنی بر طرحواره درمانی و نظام علطفی بوون بر طرحوارههای ناسازگار اولیه در مراجعان متقاضی طلاق شهر سقز. مجله اصول بهداشت روانی، 13(4)، 373-356.
یوسفی، ناصر و کیانی، محمدعلی (1391). تأثیر گشتالت درمانگری و معنادرمانگری بر کاهش میل به طلاق مردان متقاضی مشاوره. فصلنامه مشاوره و روان درمانی خانواده. ویژه نامه خانواده و طلاق، شماره 1، 159-150
Abrahamson, I., Hussain, R., Khan, A., & Schofield, M. J. (2012). What helps couples rebuild their relationship after infidelity?. Journal of Family Issues, 33(11), 1494-1519.
Allan, R. (2016). The use of emotionally focused therapy with separated or divorced couples. Canadian Journal of Counselling and Psychotherapy, 50(3s).
Allemand, M. (2008). Age differences in forgivingness: The role of future time perspective. Journal of Research in Personality, 42(5), 1137-1147.
Allendorf, K., & Ghimire, D. J. (2013). Determinants of marital quality in an arranged marriage society. Social science research, 42(1), 59-70.
Allendorf, K., & Ghimire, D. J. (2013). Determinants of marital quality in an arranged marriage society. Social science research, 42(1), 59-70.
Bendixen, M., Kennair, L. E. O., & Buss, D. M. (2015). Jealousy: Evidence of strong sex differences using both forced choice and continuous measure paradigms. Personality and Individual Differences, 86, 212-216.
Bono, G., McCullough, M. E., & Root, L. M. (2008). Forgiveness, feeling connected to others, and well-being: Two longitudinal studies. Personality and social psychology bulletin, 34(2), 182-195.
Bowlby, J. (1980). Attachment and loss: Separation: Anxiety and anger (Vol. 2). Vintage.
Burgess Moser, M., Johnson, S. M., Dalgleish, T. L., Lafontaine, M. F., Wiebe, S. A., & Tasca, G. A. (2016). Changes in relationship‐specific attachment in emotionally focused couple therapy. Journal of Marital and Family Therapy, 42(2), 231-245.
Burnette, J. L., McCullough, M. E., Van Tongeren, D. R., & Davis, D. E. (2012). Forgiveness results from integrating information about relationship value and exploitation risk. Personality and Social Psychology Bulletin, 38(3), 345-356.
Chung, M. S. (2016). Relation between lack of forgiveness and depression: The moderating effect of self-compassion. Psychological reports, 119(3), 573-585.
Chung, M. S. (2016). Relation between lack of forgiveness and depression: The moderating effect of self-compassion. Psychological reports, 119(3), 573-585.
De Sousa, A., McDonald, S., Rushby, J., Li, S., Dimoska, A., & James, C. (2011). Understanding deficits in empathy after traumatic brain injury: The role of affective responsivity. Cortex, 47(5), 526-535.
De Sousa, A., McDonald, S., Rushby, J., Li, S., Dimoska, A., & James, C. (2011). Understanding deficits in empathy after traumatic brain injury: The role of affective responsivity. Cortex, 47(5), 526-535.
Eisenberg, N., Castellani, V., Panerai, L., Eggum, N. D., Cohen, A. B., Pastorelli, C., & Caprara, G. V. (2011). Trajectories of religious coping from adolescence into early adulthood: Their form and relations to externalizing problems and prosocial behavior. Journal of personality, 79(4), 841-873.
Elliott, J. (2010). Linking family leisure and family function: A literature review (Doctoral dissertation, University of Wisconsin—Stout).
Enright, R. D. (2012). The forgiving life: A pathway to overcoming resentment and creating a legacy of love. American Psychological Association.
Enright, R. D., & Fitzgibbons, R. P. (2000). Helping clients forgive: An empirical guide for resolving anger and restoring hope. American Psychological Association.
Eraslan Capan, B. (2018). Secure attachment and forgiveness: The mediating role of psychological resilience. Fincham, F. D., Beach, S. R., & Davila, J. (2004). Forgiveness and conflict resolution in marriage. Journal of family Psychology, 18(1), 72.
Fife, S. T., Weeks, G. R., & Stellberg‐Filbert, J. (2013). Facilitating forgiveness in the treatment of infidelity: An interpersonal model. Journal of Family Therapy, 35(4), 343-367.
Fincham, F. D., & May, R. W. (2017). Infidelity in romantic relationships. Current Opinion in Psychology, 13, 70-74.
Gordon, K. C., Baucom, D. H., & Snyder, D. K. (2005). Treating couples recovering from infidelity: An integrative approach. Journal of clinical psychology, 61(11), 1393-1405.
Gordon, K. C., Hughes, F. M., Tomcik, N. D., Dixon, L. J.,& Litzinger, S. C. (2009). Widening Sphers of impact: The role of Forgiveness in Martial and Family Functining, Journal of Family Psychology, 23, 1, 1-13.
Greenberg, L., Warwar, S., & Malcolm, W. (2010). Emotion‐focused couples therapy and the facilitation of forgiveness. Journal of marital and Family Therapy, 36(1), 28-42.
Grøntvedt, T. V., Kennair, L. E. O., & Bendixen, M. (2020). Breakup likelihood following hypothetical sexual or emotional infidelity: perceived threat, blame, and forgiveness. Journal of Relationships Research, 11.
Halchuk, R. E., Makinen, J. A., & Johnson, S. M. (2010). Resolving attachment injuries in couples using emotionally focused therapy: A three-year follow-up. Journal of couple & relationship therapy, 9(1), 31-47.
Hill, P. L., & Allemand, M. (2011). Gratitude, forgivingness, and well-being in adulthood: Tests of moderation and incremental prediction. The Journal of Positive Psychology, 6(5), 397-407.
Jacobson, N.S., Truax, P. (1998). Clinical significance: A statistical approach to defining meaningful change in psychotherapy research. In: E KA, editor. Methodological issues & strategies in clinical research. Washington DC: American Psychological Association; p. 521-38.
Johns, K. N., Allen, E. S., & Gordon, K. C. (2015). The relationship between mindfulness and forgiveness of infidelity. Mindfulness, 6(6), 1462-1471.
Johnson, S. M., & Whiffen, V. (2003). Attachment processes in couples and families. Guilford, New York.
Johnson, S., & Zuccarini, D. (2010). Integrating sex and attachment in emotionally focused couple therapy. Journal of marital and family Therapy, 36(4), 431-445.
Kleine, M. (2019). Accounts and Attributions Following Marital Infidelity. Western Journal of Communication, 1-19.
Kyung Kim, H., & Bernstein, K. (2017). The effectiveness of forgiveness therapy for wives of alcoholics. Journal of Nursing Education and Practice, 7(12).
Lorenz, F. O., Wickrama, K. A. S., Conger, R. D., & Elder Jr, G. H. (2006). The short-term and decade-long effects of divorce on women’s midlife health. Journal of health and social behavior, 47(2), 111-125.
Marriage & Divorce. (2019). American Psychological Association. Retrieved from https://www.apa.org/topics/divorce/
McLean, L. M., Walton, T., Rodin, G., Esplen, M. J., & Jones, J. M. (2013). A couple‐based intervention for patients and caregivers facing end‐stage cancer: outcomes of a randomized controlled trial. Psycho‐oncology, 22(1), 28-38.
McNulty, J. K., & Fincham, F. D. (2012). Beyond positive psychology? Toward a contextual view of psychological processes and well-being. American Psychologist, 67(2), 101.
Menahem, S., & Love, M. (2013). Forgiveness in psychotherapy: The key to healing. Journal of clinical psychology, 69(8), 829-835.
Meneses, C. W., & Greenberg, L. S. (2011). The construction of a model of the process of couples’ forgiveness in emotion‐focused therapy for couples. Journal of Marital and Family Therapy, 37(4), 491-502.
Mikulincer, M, Shaver PR. (2013). Attachment in adulthood: Structure, dynamics, and
Ogles, B. M., Lunnen, K. M., & Bonesteel, K. (2001). Clinical significance: History, application, and current practice. Clinical psychology review, 21(3), 421-446.
Olson, D. (2011). FACES IV and the circumplex model: Validation study. Journal of marital and family therapy, 37(1), 64-80.
Olson, D. H., Portner, J., & Lavee, Y. (1985). FACES III. Family social science. University of Minnesota, 290.
Orth, U., Berking, M., Walker, N., Meier, L. L., & Znoj, H. (2008). Forgiveness and psychological adjustment following interpersonal transgressions: A longitudinal analysis. Journal of Research in Personality, 42(2), 365-385.
Pinto, R., & Arantes, J. The relationship between sexual and emotional promiscuity and infidelity2016: ATINER’S Conference Paper Series, No. PSY2016–2087, Athens, Greece.
Pinto, R., & Arantes, J. The relationship between sexual and emotional promiscuity and infidelity2016: ATINER’S Conference Paper Series, No. PSY2016–2087, Athens, Greece.
Pos, A. E., & Greenberg, L. S. (2007). Emotion-focused therapy: The transforming power of affect. Journal of Contemporary Psychotherapy, 37(1), 25-31.
Reed, G. L., & Enright, R. D. (2006). The effects of forgiveness therapy on depression, anxiety, and posttraumatic stress for women after spousal emotional abuse. Journal of consulting and clinical psychology, 74(5), 920.
Rokach, A., & Philibert-Lignières, G. (2015). Intimacy, loneliness & infidelity. The Open Psychology Journal, 8(1).
Rusbult, C. E., Johnson, D. J., & Morrow, G. D. (1986). Predicting satisfaction and commitment in adult romantic involvements: An assessment of the generalizability of the investment model. Social Psychology Quarterly, 81-89.
Sandberg, J. G., & Knestel, A. (2011). The experience of learning emotionally focused couples therapy. Journal of Marital and Family Therapy, 37(4), 393-410.
Sheldon, P., Gilchrist-Petty, E., & Lessley, J. A. (2014). You did what? The relationship between forgiveness tendency, communication of forgiveness, and relationship satisfaction in married and dating couples. Communication Reports, 27(2), 78-90.
Shrout, M. R., & Weigel, D. J. (2019). “Should I stay or should I go?” Understanding the noninvolved partner’s decision-making process following infidelity. Journal of Social and Personal Relationships, 36(2), 400-420.
Tsang, J. A., McCullough, M. E., & Fincham, F. D. (2006). The longitudinal association between forgiveness and relationship closeness and commitment. Journal of Social and Clinical Psychology, 25(4), 448-472.
Tuck, I., & Anderson, L. (2014). Forgiveness, flourishing, and resilience: The influences of expressions of spirituality on mental health recovery. Issues in mental health nursing, 35(4), 277-282.
Van Tongeren, D. R., Green, J. D., Hook, J. N., Davis, D. E., Davis, J. L., & Ramos, M. (2015). Forgiveness increases meaning in life. Social Psychological and Personality Science, 6(1), 47-55.
Van Tongeren, D. R., Welch, R. D., Davis, D. E., Green, J. D., & Worthington Jr, E. L. (2012). Priming virtue: Forgiveness and justice elicit divergent moral judgments among religious individuals. The Journal of Positive Psychology, 7(5), 405-415.
Wiederman, M. W., & Allgeier, E. R. (1996). Expectations and attributions regarding extramarital sex among young married individuals. Journal of Psychology & Human Sexuality, 8(3), 21-35.
Worthington, E. L., & Scherer, M. (2004). Forgiveness is an emotion-focused coping strategy that can reduce health risks and promote health resilience: Theory, review, and hypotheses. Psychology & Health, 19(3), 385-405.
Winek, J. L. (2009). Systemic family therapy: From theory to practice. Sage Publications.
Yárnoz-Yaben, S. (2015). Forgiveness, adjustment to divorce and support from the former spouse in Spain. Journal of Child and Family Studies, 24(2), 289-297.
Yuan, S., & Weiser, D. A. (2019). Relationship dissolution following marital infidelity: comparing European Americans and Asian Americans. Marriage & Family Review, 55(7), 631-650. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 536 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 378 |